24 Mîxa got: “We îlahên ku min çêkiribûn û kahinê min birin! We çi ji min re hişt? Hûn çawa ji min re dibêjin: ‘Te xêr e?’”
Yên ku wan çêdikin û yên ku xwe dispêrin wan, Ew jî wê bibin mîna wan!
Padîşahên dinyayê bi wê re fuhûşî kirin û yên ku li ser rûyê erdê rûdinin bi şeraba fuhûşiya wê serxweş bûn.»
Hûn dibînin û dibihîzin ku ne tenê li Efesê, hema bêje li tevahiya herêma Asyayê, ev Pawlosê ha dibêje: ‹Yên ku bi destan hatine çêkirin ne xwedê ne› û wî baweriya gelek mirovan aniye û ji rê derxistine.
Her kes ehmeq û nezan e, Her zêrker ji ber pûtên xwe şerm dike, Çimkî pûtên wî yên rijandî derew ne, Hilma wan tuneye.
Li dijî ava wê hişkesalî tê ku ziwa bikin. Çimkî ew bû welatê pûtan Û bi îlahên xwe har bûn.
Mîxa got: “Niha ez dizanim wê Xudan qenciyê bi min bike, çimkî Lêwiyî ji min re bû kahin.”
Ji ber ku te pir bêriya mala bavê xwe kiriye tu çûyî, lê te çima îlahên min dizîn?”
Perestgeheke Mîxa hebû. Wî êfodek û çend heb pûtên malê çêkiribûn û kurekî xwe jî wekî kahin kifş kiribû.
Gava wan gazî Daniyan kir, Danî zivirîn. Wan ji Mîxa re got: “Çi bû? Te çima zilamên xwe civandin?”
Daniyan jê re got: “Çêtir e ku dengê te neyê! Yan na zilamên bêhnteng wê bi ser te de werin, te û maliyên te bikujin!”
Rahêlê pûtên malê hildabûn, xistibûn nav kurtanê deveyê û li ser rûniştibû. Lavan li hemû derên kon geriya, lê pût nedîtin.