14 Pênc zilamên ku sixûriya herêma Layîşê dikir, ji birayên xwe re got: “Hûn dizanin ku di yek ji van malan de, êfodek, pûtên malê û pûtekî rijandî hene? De ka bêjin, hûnê çi bikin!”
Perestgeheke Mîxa hebû. Wî êfodek û çend heb pûtên malê çêkiribûn û kurekî xwe jî wekî kahin kifş kiribû.
Lawo, heke tu guhdariya şîretê bihêlî, Tê ji gotinên zanînê bixapî.
Yekî li wir ji Yonatan re got: “Bavê te sond bi leşker da xwarin û got: ‘Nalet li wî ku heta êvarê nan bixwe!’ Loma jî leşker ji hal ketine.”
Gîdyon ji zêr êfodek çêkir û ew bir Ofraya bajarê xwe. Tevahiya gelê Îsraêl li wir ev pût heband. Ev ji bo Gîdyon û malbata wî bû dafikek.
Ji wir, ew derbasî herêma çiyayî ya Efrayîmê bûn û hatin mala Mîxa.
Wan berê xwe da mala Mîxa ku xortê Lêwiyî lê dima. Gava ketin hundir, wan li rewşa wî pirsî.
Mîkal pûtê malê hilda, xist nav nivîna, gilokek ji mûyê bizinan danî ber serî û lihêfek pê dakir.
Çimkî gelê Îsraêl wê demeke dirêj bê padîşah û serek, bê qurban û kevirbel, bê êfod û pûtê malê bimînin.
Eyûb wiha got: