Yên ku li ser rûyê erdê rûdinin wê li ser wan şa bibin û wê gelek dilgeş bibin û ewê diyariyan ji hev re bişînin. Çimkî van herdu pêxemberan ezab didan wan ên ku li ser rûyê erdê rûdiniştin.
Te li hember Rebê Ezmanan xwe mezin kir. Firaxên Perestgeha wî anîn ba te, te û giregirên te, jin û cariyeyên te, we bi wan şerab vexwar. We pesnê îlahên zîvîn, zêrîn, tûncîn, kevirîn, darîn û ji hesin da û we rûmet neda Xwedê. Xwedayê ku hilma te di destê wî de ye û bi hemû riyên te dizane.
Wan serê Şawûl jêkir û çekên wî şelandin. Piştre wan qasid şandin seranserê welatê xwe ku vê xebera baş li malikên pûtên xwe û di nav gel de belav kirin.
Piştî ku bi têra xwe şa bûn, wan got: “Şîmşon bînin, bila me şa bike.” Wan Şîmşon ji girtîgehê anî, tinazên xwe pê kirin û bi vî awayî şa bûn. Paşê wan ew di nav stûnan de da sekinandin.
Gava Şîmşon nêzîkî Lehiyê bû, Filîstî qîriyan û ber bi wî ve çûn. Ruhê Xudan bi hêzeke mezin hat ser Şîmşon û werîsên li ser milên wî wekî kitanê ser êgir ji hev belav bûn û girêkên li ser destê wî ketin.