Wê Xudan ji Siyonê bike himîn. Wê dengê wî ji Orşelîmê gazî bike Û erd û ezman bihejin. Lê wê Xudan ji bo gelê xwe, sitargeh, Ji bo Îsraêliyan bibe keleh.
“Loma li ser wan pêxemberiyê bike û tevahiya van gotinan ji wan re bêje: “‘Wê Xudan ji jor ve bike himîn, Ji warê xwe yê pîroz deng bide. Erê, wê li dijî hevşiyê xwe bike himîn Û wekî kesên tirî diguvêşin, Li dijî tevahiya şêniyên dinyayê bike qîrîn.
Ew xwe bispêrin serê Çiyayê Karmelê jî, Ezê li wan bigerim û bigirim. Li ber çavê min xwe di deryayê de veşêrin jî, Ezê li marê avê emir bikim ku bi wan vede.
Heta kengê, wê welat şînê bike Û giyayê hemû zeviyan biçilmise? Ji ber xerabiya şêniyên wî, Çivîk û heywan tune bûn. Çimkî mirovan got: “Ew pêşeroja me nabîne.”
Dengê Xudan li pêş artêşa wî bilind dibe, Artêşa wî pir zêde ye Û kesê gotina wî pêk bîne hêzdar e. Çimkî roja Xudan mezin û gelek tirsdar e, Kî dikare li ber xwe bide?
Wekî hirça ku ji ferxikên xwe hatiye veqetandin, Ezê kezeba wan perçe bikim. Ezê wekî şêremê wan li wir bixwim û tune bikim, Ezê wekî heywanên çolê wan bidirînim.
Wê her der bibe kulîlk, Wê şa be û bi kêf biqîre. Wê rûmeta Lubnanê, Rewnaqiya Karmel û Şaronê bê dayîn. Wê rûmeta Xudan, Rewnaqiya Xwedayê me bibînin.