43 Мен айтагъанымны сиз неге англамайсыз? Неге тюгюл де, Мени сёзлеримни къабул этмеге болмайсыз.
Мен сизге Атамны атындан гелгенмен, сиз буса Мени къабул этмейсиз. Амма оьзюню атындан башгъа бириси гелсе, сиз ону къабул этежексиз.
Эгер бирев Аллагь сюеген затны этмеге сюйсе, Мен уьйретеген затлар Аллагьдан гелгенми, ёгъесе олар Менден Оьзюмденми – шону билежек.
Гьей хыр тутуп къалагъанлар, Аллагьгъа юрегин салмайгъанлар ва Ону сёзюне къулакъ асмайгъанлар! Сизин ата бабаларыгъыз йимик, сиз де даим Аллагьны Ругьуна къаршы чыгъасыз!
Ону якъчыларыны бир хыйлылары муну эшитгенде: – Булай уьйретивню къабул этмеге къыйын. Ону ким къабул этмеге бола? – деп сёйлейлер.
Олар Атасыны гьакъында О оьзлеге не айтгъанны англамайлар.
Англаву булангъы гьеч бирев де ёкъ; Аллагьны ахтарагъан бирев сама да ёкъ.
Неге тюгюл де, бу халкъны юреги ташгъа дёнген, оланы къулакълары гьаран эшите, олар гёзлерин де юмгъанлар. Ёгъесе, гёзлери булан гёрер эди, къулакълары булан эшитер эди, юреги булан англар эди, Магъа багъар эди, Мен де оланы сав этер эдим.
Гертисин сёйлеймен сизге: оьлгенлер Мени, Аллагьны Уланыны, сесин эшитеген заман гелир ва гелип де тура. Мени эшитгенлер яшап къалажакълар.
– Биз Ибрагьимни наслусунданбыз, бир заманда да биревню де къуллары да болмагъанбыз! «Сиз азат болажакъсыз», – деп Сен нечик сёйлейсен? – дейлер олар.
– Бизин атабыз – Ибрагьим, – дейлер ягъудилер. – Эгер сиз Ибрагьимни авлетлери болгъан эдигиз буса, Ибрагьим этеген ишлени этер эдигиз.