27 Ондан сонг якъчысына: – Бу сени анангдыр! – дей Иса. Шо замандан сонг Исаны якъчысы Мариямны оьзюню янына, уьюне ала.
Сизин гьар биригиз гьар якъгъа чачылып гетежек заман геле тура. Гелме де гелген. Гьаригиз уьйлеригизге къайтажакъсыз, барыгъыз да Мени къоюп гетежексиз. Амма Мен янгыз тюгюлмен, Мени булан Атам бар.
О оьз халкъыны янына гелген, амма халкъы буса Ону къабул этмеген.
Оьзюню айланасында олтургъанлагъа гёз къаратып: – Мени анам ва инилерим муна булардыр.
Мен олагъа: «Гертисин сёйлеймен сизге: буланы сиз Мени инг амалсыз якъчыларымдан бирине этгенигиз саялы Магъа этген боласыз», – деп жавап бережекмен.
Шо заманда Петер: – Муна, биз бары да затыбызны да къоюп, Сени артынг булан юрюп турабыз, – дей.
Бир бирибиз булан савболлашгъан сонг, биз гемеге миндик. Олар да уьйлерине къайтып гетдилер.