Шогъар гёре, гьей кёклер ва онда яшайгъанлар, сююнюп къалыгъыз! Ерни ва денгизни гьалына адаршай, неге тюгюл иблис гьали онда гетди. О гьали къазапланывдан толгъан, неге тюгюл болжалы аз къалгъанны биле.
Месигь бу дюньяда инсанны къолу булан ишленген чатыргъа гирмеди. Бу янгыз герти чатыргъа ошагъан бир гёрюнюш эди. Бизин учун Аллагьны алдында токътамакъ учун, О Оьзю кёклеге гирип гетди.
Тахдан гючлю бир тавуш эшитдим: – Къара чы! Аллагьны чатыры гьали инсанланы арасында. Олар Ону халкъы болажакъ, Оьзю Аллагь да олар булан болажакъ ва олагъа Аллагь болажакъ.
Мундан сонг къарагъанда, санавсуз даражада кёп халкъны гёрдюм. Онда гьар миллетден, гьар къавумдан, гьар халкъдан, гьар тюрлю тиллерде сёйлейгенлерден адамлар бар эди. Олар тахны ва Къозуну алдында токътагъан эдилер. Оланы уьстюнде акъ абалары, къолларында да хурма терекни бутакълары бар эди.
Бу тахны айланасында дагъы да йигирма дёрт тах бар эди, оларда да йигирма дёрт тамаза олтургъан эди. Оланы уьстюнде акъ гийимлери ва башларында алтын тажлары бар эди.
Бир сыйлы чатыр къурулду. Ону биринчи бёлмесинде шамдан ва Аллагьгъа багъышлангъан экмеклери булангъы бир тепси бар эди. Бу бёлюкге «Сыйлы Ер» деп айтыла эди.
Калам инсан болуп арабызда яшагъан. О зор сюювден ва гьакъ гертиликден толгъан болгъан. Биз Ону уллу макътавлугъун – Атасы биргине бир Уланына берген макътавлугъун гёрдюк.