1 Сонг мен кёкден тюшюп гелеген гючлю бир башгъа малайикни гёрдюм. О булутгъа чырмалгъан эди, башыны уьстюнде энемжая бар эди. Ону юзю гюнешге ошай эди, бутлары буса от багъаналар йимик эди.
Мен къарап турагъанда, бирден кёкню ортасында учуп барагъан къаракъушну гёрдюм. О: – Узакъ къалмай къалгъан уьч де малайик де сюр чалажакъ. Ер юзюнде яшайгъанланы гьалына адаршай! Адаршай! Адаршай болсун! – деп къычырды.
Ёл уьстюнде тюшге таба вакъти, гьей Агърипа пача, мен кёкден таба гелеген бир нюр гёрдюм. Ону гюнню шавласындан да гючлю ярыгъы мени ва мени булангъыланы шавлаландырып къойду.
Сонг гючлю бир малайик, уллу тирменташ чакъы бир ташны алып, ону денгизге ташлап йиберип, булай айтды: – Бабилни де шолай гюч булан ташлажакъ ва дагъы бирев де ону гёрюп болмажакъ.