Гертисин сёйлеймен сизге: Мени сёзюмню къабул этип, Мени Йибергенге иман салгъангъа даимлик яшав болар ва о Аллагьны жазасын гёрмес, о оьлюмню ёлундан тайып, даимлик яшавну ёлуна тюшер.
Тахдан гючлю бир тавуш эшитдим: – Къара чы! Аллагьны чатыры гьали инсанланы арасында. Олар Ону халкъы болажакъ, Оьзю Аллагь да олар булан болажакъ ва олагъа Аллагь болажакъ.
Ваъдасы ва анты булан О шолай этди. Аллагьны ялгъаны болмай чы дагъы! Шо саялы да биз, Оьзюнде якълав тапгъанлар, бизге берилген умутгъа илинме деп, зор ругьланыв ала эдик.
Мунда гелген сонг, бары да Исаны якъчыларын жыйып, Аллагь оьзлерден таба этген чакъы бары да затны, шолай да Аллагь ят халкълагъа да иманны къапуларын ачгъанны айталар.
Еси де огъар: «Яхшы, мени яхшы, инамлы къулум! Сен аз ишде магъа гьалал болдунг, мен де сагъа дагъы да уллу ишлер тапшурарман. Гел, есингни шатлыгъына ортакъчы бол», – дей.
Биз буса барыбыз да, бетлерибизни перде булан япмайлы, Раббибизни макътавлугъуну шавласын гюзгюде йимик гёребиз ва Оьзюне ошай туруп ва ярыкъ макътавлукъ булан бирден бир шавлалана туруп тюрленебиз. Шону Раббибизни Ругьу эте.