32 Иса олагъа: – Барыгъыз! – дей. Жинлер де, адамлардан чыгъып, донгузланы ичлерине гирелер. Шонда савлай донгуз сирив, чабып йиберип, учурумдан таба кёлге тюшюп, сувгъа батып къала.
Иса да олагъа шоссагьат изну бере. Жинлер де, адамлардан чыгъып, донгузланы ичлерине гирелер. Эки мингге ювукъ донгузу булангъы сирив чабып йиберип, учурумдан таба кёлге тюшюп, сувгъа бата.
Минг йыл оьтгенден сонг, иблис оьзюню зинданындан чыгъарылажакъ.
Олар Сени къудратынг ва айтгъанынг болмагъа герек деп алданокъ токъташдыргъан гьар затны гертилемек учун жыйылгъанлар.
Иса сизге йиберилген эди, сиз буса Ону къанунсузланы къолуна берип, хачгъа илип оьлтюрдюгюз. Бу иш шолай болажагъын Аллагь биле эди, неге тюгюл О Оьзю шолай белгилеген эди.
Жинлер де, адамлардан чыгъып, донгузланы ичлерине гирелер. Сирив чабып йиберип, учурумдан таба кёлге тюшюп, сувгъа бата.
Жинлер Исагъа: – Бизин къувалай бусанг, шо сиривдеги донгузланы ичлерине гирме сама изну бер! – деп тилейлер.
Донгуз сакълагъанлар буса, шагьаргъа къачып, донгузлагъа ва жинли адамлагъа болгъан бары да затны хабарлайлар.