21 Якъчыларындан бир башгъасы Огъар: – Я Раббим! Бир алдын уьйге барып, атамны гёмюп гелмеге изну бер, – дей.
Мени атымны гьюрметлеп, уьйлерин, агъаларын, инилерин, къызардашларын, аталарын, аналарын, яшларын, топуракъларын къойгъан гьар ким юз керен артыкъ этип алажакъ ва даимлик яшав алажакъ.
Энни биз биревню де инсан оьлчевлерине гёре танымайбыз. Бир заманларда биз Месигьге де шо гёзден къарай эдик, гьали буса къарамайбыз.
Иса огъар: – Тюлкюлени инлери, кёкде учагъан къушланы уялары сама бар. Мени, Инсанны Уланыны, буса башымны сыйындырмагъа ерим де ёкъ, – дей.
Иса да огъар: – Гел! Мени артыма тюш! Оьлюлени оьзлер оьлюлер гёмсюнлер, – дей.