О бу сёзлени сёйлеп турагъанда, кёкден нюрлю бир булут гелип, оланы уьстюнде салкъынлыкъ болдура. Булутдан таба: – Бу Мени Сююмлю Уланымдыр, Бу Мени къуванчымдыр! Бугъар тынглагъыз, – деген бир сес чалына.
Малайик буса магъа: – Вёре, шолай этме! Мен де, сени йимик, пайхаммар къардашларынг ва бу китапда язылгъан сёзлени кютегенлени барысы да йимик, Аллагьны бир къуллукъчусуман. Аллагьгъа сужда эт! – деп айтды.
Шо заман огъар сужда этмеге деп, аякъларыны алдында баш урдум. О буса магъа: – Шолай этме! Сен де, Исагъа гьалал къуллукъ этеген иман къардашларынг да йимик, мен де Аллагьны бир къуллукъчусуман. Аллагьгъа сужда эт! Аллагьны атындан сёйлемекни мурады Исаны гьакъында шагьатлыкъ этмекдир, – деп айтды.
Биз сизин иманыгъызгъа башчылыкъ этип турмайбыз чы. Иманыгъызда сиз къатты кюйде токътагъаныгъызны биз билебиз. Янгыз къуванчыгъыз учун биз сизин булан бирче загьмат тёгебиз.
Муталимге оьз муаллими йимик, къулгъа да оьз еси йимик болмакълыкъ таманлыкъ эте. Эгер уьй есине Зензебил деп айта буса, уьюндегилеге не деп де айтмажакъмы?
Бу адам, гече Исаны янына гелип, Огъар: – Устаз, биз Сени Аллагь Оьзюню ёлун гёрсетмек учун йибергенин билебиз. Неге тюгюл де, Аллагь оьзюне кёмек этмеген гиши Сен гёрсетеген аламатланы гёрсетип болмас эди, – дей.
Гьали буса о сени янгыз къулунг болуп къалмай, сююмлю къардашынг да дюр. О мени учун да бек аявлу. Къул гьисапда ва Раббибизге иман салгъан къардаш гьисапда о сени учун да дагъы да аявлу болажагъына мен инанаман.