17 Иса Ерусалимге барагъанда, он эки де якъчысын янына чакъырып, олагъа:
Бютюн халкъгъа тюгюл, янгыз Аллагьны янындан алданокъ сайлангъан шагьатлагъа, демек бизге – оьлюмден тирилген сонг Оьзю булан ашагъанлагъа ва ичгенлеге – ачыкъдан гёрсетген.
Мен сизге къулларым деп дагъы айтмажакъман, неге тюгюл къул оьзюню еси не этегенин билмей. Мен сизге достларым дежекмен, неге тюгюл Мен сизге Атамдан эшитген бары да затны айтдым.
Артындагъы гюн байрамгъа гелген кёп халкъ Исаны Ерусалимге гележегин эшитгенде,
Филиппа Къайсарияны къырыйларына гелген заманда, Иса якъчыларына: – Халкъ Инсанны Уланын ким деп гьисап эте? – деп сорай.
Иса булай жавап бере: – Аллагь нечик гьакимлик этегенни сырларын сизге билмеге гюч берилген, олагъа буса берилмеген.