26 – Яшланы ашын алып, итлеге бермек тюз тюгюл, – деп жавап бере Иса.
Сыйлы затланы итлеге бермегиз, олар уьстюгюзге чабып, сизин паралар. Жавгьарланы донгузланы алдына ташламагъыз, олар шоланы аякъ тюбюне салып таптар.
Шо итлерден сакъ болугъуз, яманлыкъ этеген адамлардан сакъ болугъуз, сюннетни талап этегенлерден сакъ болугъуз.
Биз тувумубуздан ягьудилербиз, «гюнагьлы ят халкълар» тюгюлбюз.
Итлер, халмаж этегенлер, зиначылар, оьлтюрювчюлер, ялгъан аллагьлагъа къуллукъ этегенлер, ялгъанны сюегенлер ва ону чыгъарагъанлар къырда къалагъанлардыр.
Олар исрайыллылар – Аллагьны сайлангъан авлетлери. Аллагь макътавлугъун олагъа гёрсетди. Олар булан разилешив этип, Аллагь олагъа Мусаны Къанунун, ибадатханада къуллукъ этивню ва ваъдаларын берди.
Къатын буса, ювугъуна гелип: – Я Раббим! Магъа бир кёмек эт! – деп, Ону алдында къапланып ята.
– Я Раббим! Итлер де есилерини тепсисинден тюшген аш увакъланы ашай чы, – дей къатын.