Атабыз ва гьар бир макътавлагъа Ес болгъан Аллагь, Исагъа гьюрмет этип, Огъар макътав этип: «Бу Мени сююмлю Уланымдыр. О Мени къуванчымдыр!» – деп айтды.
Оьзлени ёлун узата туруп, олар бир сув бар ерге гелелер. Къуллукъчу огъар: – Къара чы, мунда сув да бар. Сувгъа чомдуртуп, магъа оьзюмню Аллагьгъа тапшуртмагъа дагъы башгъа не тарыкъ? – деп сорай. [
– Бизин Къанунубуз бар, бизин шо Къанунубузгъа гёре, О оьлмеге герек, неге тюгюл О Оьзюн Аллагьны Уланыман деп гьисап эте, – деп жавап берелер ягьудилер.
Ягьудилени башчылары Ону оьлтюрмеге онгайлыкъны излеп айланалар. Неге тюгюл де, О янгыз сонгугюнню адатларын бузуп къоймай, Аллагьгъа Оьзюню Атасы деп де айта болгъан. Шолайлыкъда, Оьзюн Аллагьгъа тенг эте болгъан.
Юз асгерни башчысы ва ону булан бирче Исагъа къаравул этегенлер ер тербенгенин ва болуп турагъан бары да бу гьарасатны гёрюп, бек къоркъуп: – Гертилей де, О Аллагьны Уланы болгъан, – дейлер.
Гьей Атам, гьар макътавлар болсун Сени атынга! Шо вакъти кёклерден: – Мени атым макътавлудур, Мен ону дагъы да артыкъ макътавлу этермен! – деген бир сес чалына.