37 Гючлю алатолпан гётерилип гете. Толкъунлар уруп, къайыкъны сувдан толтурмагъа башлай.
Уьч керен мени таякълар булан тюйдюлер. Бир керен таш урушгъа тутдулар. Мен уьч керен гемени дагъытылывуна тюшдюм. Бир керен сав гече ва сав гюн денгизде къалдым.
Геме, къайыр жыйылгъан бир ерге тюшюп, къуруда олтурду. Гючлю толкъунлар уруп, гемени арт ягъын сындырмагъа башлады.
Олар да халкъны къоюп, Исаны янына къайыкъгъа минип, ёлгъа тюшелер. Олар булан бирче башгъа къайыкълар да бола.
Иса къайыкъны арт янында, ястыкъгъа баш да этип, юхлап тура. Якъчылары Ону уятып: – Устаз! Бизин батып бара турагъаныбызда Сени гьеч аваранг ёкъму? – деп сорайлар.