Иса огъар булай дей: – Магъа тийме, неге тюгюл Мен гьали де Атамны янына чыкъмагъанман. Мени къардашларымны янына барып, олагъа айт: Мен Атамны ва сизин Атагъызны, Аллагьымны ва сизин Аллагьыгъызны янына чыгъаман.
Месигь бу дюньяда инсанны къолу булан ишленген чатыргъа гирмеди. Бу янгыз герти чатыргъа ошагъан бир гёрюнюш эди. Бизин учун Аллагьны алдында токътамакъ учун, О Оьзю кёклеге гирип гетди.
Олар ашап битгенде, Иса Петер деп де айтылагъан Симонгъа: – Югьанны уланы Симон! Сен Мени булардан эсе кёп сюемисен? – деп сорай. – Сюемен, Раббим! Сен билесен чи мен Сени сюегенни, – дей о. – Мени къозуларымны сакъла, – дей Иса огъар.
Бу иш ягьуди Пасха байрамны лап алдында бола. Иса, бу дюньяны къоюп, Атасыны янына гетме Оьзюне заман етишгенни биле. О бу дюньяда Оьзюнюки болгъанланы сюйген ва гьали де сюювю нечик дазусуз экенни гёрсетген.