51 Иса огъар: – Мен сагъа не этгенни сюесен? – деп сорай. – Устаз! Мен гёрмеге сюемен, – дей сокъур.
– Мен сизин учун не этгенни сюесиз? – деп сорай Иса олагъа.
– Тилегиз – сизге берер, излегиз – табарсыз, эшикни къагъыгъыз – сизге ачар.
Гьеч бир затгъа да къайгъырмагъыз, тилеклеригизни дуаларыгъызда шюкюрлюк булан Аллагьгъа тапшуругъуз.
Олагъа ошамагъыз. Сиз Оьзюнден тилегинчокъ да Атагъыз сизге не тарыкъны биледир.
Базар майданларда оьзлеге гьюрмет этгенни, адамлар оьзлеге: «Муаллимим!» – деп айтгъанны да сюелер.
– Мариям! – дей Иса огъар. Мариям да Огъар багъып ягьудиче: – Раббуни! – дей. (Бу да «Устаз» демекдир.)
Сиз буса оьзюгюзге: «Муаллимим!» – деп айтдырмагъыз. Неге тюгюл де, сизин герти Муаллимигиз бирдир – Раббибиздир, сиз барыгъыз да къардашларсыздыр.
Бартимай уьстюндеги абасын чечип ата ва туруп Исаны янына геле.
Асгербашы, о уланны къолун тутуп, ону булан бир янгъа тайып: – Сен магъа не айтмагъа сюесен? – деп сорай.