Иса шагьарны къапуларына ювукълашгъан заманда, онда бир тул къатынны биргине бир уланыны сюегин алып чыгъып геле болгъан. Шагьардан бу къатын булан кёп халкъ геле болгъан.
Шо ерлерде яшап турагъан гьананлы бир къатын, Ону янына гелип: – Я Раббим, гьей Сен Давутну Наслусу! Магъа бир рагьму эт. Къызым жинли болуп, бек азап чегип тура, – деп ялбарып тилей.