34 О бу сёзлени сёйлеп турагъанда, бир булут гелип, оланы уьстюнде салкъынлыкъ болдура. Оьзлер булутгъа гиргенде, Исаны якъчылары бек къоркъалар.
Ону гёргенде, оьлген гишидей болуп, мен Ону аякъларына къапландым. Онг къолун мени уьстюме салып, О булай айтды: – Къоркъма! Биринчи, Ахырынчы
Олар Исаны янындан гетме айланагъан заманда, Петер Огъар: – Устаз, бизин мунда болмакълыгъыбыз не яхшыдыр! Бирин Сени учун, бирин Муса учун, бирин де Илияс учун уьч чатыр къурайыкъ, – дей. Шо заман не сёйлейгенин о оьзю де билмей.
Амма булутдан таба: – Бу Мени Сайлангъан Уланымдыр, Огъар тынглагъыз, – деген бир сес чалына.