41 Къардашынгны гёзюндеги чёпню сен неге гёресен, оьзюнгню гёзюнгдеги аркъалыкъны гёрмейсен?
Огъар дагъы да къайтарып сорагъанда, О эретуруп йиберип: – Кимни гюнагьы ёкъ буса, шо адам о къатынгъа башлап таш атсын! – дей.
О къарап, оьзюн гёрер, тайгъанда буса, бет келпети нечик экенни унутуп къалар.
Сен оьзгелени айыплайгъанда, оьзюнг айыплы боларсан. Сен оьзгелени айыплайгъанда, оьз оьзюнгню айыплайгъан боласан, неге тюгюл де оьзюнг де тап шо кюйде иш гёресен чи.
Иса булай давам эте: – Башгъаланы айыпламагъыз, Аллагь сизин де айыпламас.
Муталим муаллиминден оьр болмас. Янгыз охувун тамамлагъан сонг, гьар муталим оьз муаллими йимик болур.
Яда къардашынга: «Къардашым, къайда, сени гёзюнгдеги чёпню тайдырайым», – деп нечик айтма боласан, оьзюнгню гёзюнгдеги аркъалыкъны буса гёрмейсен? Гьей экиюзлю! Башлап оьзюнгню гёзюнгдеги аркъалыкъны тайдыр, къардашынгны гёзюндеги чёпню нечик тайдырма герекни шо заман гёрерсен.
Оланы бир нече гиччи балыкълары да бола. Иса, шюкюр дуа этип, оланы да уьлешсин деп буюра.