Иса экмек алып, шюкюр дуа да этип, сындырып якъчыларына пайлай. Сонг: – Бу сизин учун берилеген Мени къаркъарамдыр. Муну Мени эсде сакъламакъ учун ашагъыз, – дей.
Бир гюнню башгъасындан айырагъан гиши шону Раббибизни гьюрметинден айыра. Къайсы буса да бир ашны ашайгъан адам ону Раббибизни гьюрметинден ашай, неге тюгюл де о шо аш учун Аллагьгъа шюкюрлюк эте. Бир бир затланы ашамайгъан гиши де, Аллагьгъа шюкюр этип, Раббибизни гьюрметинден ашамай.
Иса халкъгъа отну уьстюнде олтурмагъа буюра. О беш экмекни де, эки балыкъны да алып, кёкге багъып къарап, шюкюр дуа эте. Сонг, сындырып, экмеклени якъчыларына бере, олар да халкъгъа пайлайлар.