29 – Я Раббим, Сен сёз бергенинг йимик, Сен къулунгну гьали парахатлыкъда бу дюньядан гетмеге де къоярсан,
Сонг мен кёклерден булай сёзлени сёйлейген бир тавуш эшитдим: – Яз: Раббибизге иманы булан оьлегенлер бу энниден сонг насиплилердир. Аллагьны Ругьу булай дей: – Дюр. Олар бары да къыйынлыкъларындан рагьатланажакълар. Этген яхшы ишлери оланы арты булан юрюп туражакъ.
Мен эки арада къалып тураман: мен бу дюньядан айрылмагъа ва Месигь булан бирче болмагъа сюемен; шо барындан да яхшысы эди.
Месигьни гёрмейли, оьзю оьлмежек деп Симонгъа Аллагьны Ругьуну ягъындан алданокъ билдирилген болгъан.
Симон, Ону къучагъына алып, Аллагьгъа макътав эте ва булай дей:
Олар: – Гьей сыйлы ва гьакъ болгъан Есибиз Аллагь! Дюньяда яшайгъанлагъа дуван этип, олардан къаныбыз саялы оьч алмакъ учун, дагъы да нечакъы заман токътап туражакъсан? – деп гючлю кюйде къычырдылар.