47 Есини мурадын билип, ону кютмеге къарамайгъан къул буса кёп тююлежек.
Шогъар гёре ким буса да бирев, яхшылыкъ этмеге герекни де биле туруп, шону этмей буса, о гюнагь иш этеген болур.
Иса олагъа булай дей: – Эгер сиз сокъурлар болгъан бусагъыз, Аллагьны алдында сизин айыбыгъыз болмас эди. Амма сиз: «Биз гёребиз», – дейсиз. Шолай болгъанда, сизин гюнагьларыгъыз сизин уьстюгюзде къала.
Мени инкар этип, сёзлеримни къабул этмейгенлеге дуван этежек бир зат бар. Мени сёзюм огъар къыяматгюн дуван этер!
Гетген заманларда болгъан билмеслиги саялы Аллагь инсанланы гюнагьламай. Амма гьали гьар ерде оланы барысына да товба этсинлер деп буюра.
Иса булай жавап бере: – Эгер о гюч сагъа оьрден берилмеген эди буса, Мени уьстюмде сени бир гьакимлигинг де болмажакъ эди. Шону учун сени къолунга Мени бергенни гюнагьы дагъы да кёпдюр.
– Я Раббим, бу масалны Сен янгыз бизге айтамысан яда бары да къалгъанлагъа да айтамысан? – деп сорай Петер Огъар.
о къулну еси гёзлемейген бир гюн, билмейген бир сагьатда гелип къалажакъ. Ону къатты кюйде жазалажакъ, имансызлар булан бир къысматгъа тарытажакъ. Онда йылав яс болажакъ, тишлер къыжыражакъ.