33 Самариялы бирев буса шо ёлдан барагъанда, шо адамгъа къаршы бола ва огъар языгъы чыгъа.
Къатынны гёрюп, Раббини огъар языгъы чыгъа. Къатынгъа О: – Йылама, – дей.
Мен сенден гечгеним йимик, сен де ёлдашынга рагьмулу болма тюшмейми эдинг?» – дей.
Иса бу он эки де якъчысын булай буварып ёлгъа сала: – Ят халкълагъа элтеген ёллардан юрюмегиз ва самариялыланы шагьарына гирмегиз.
Ягьудилер Огъар булай дейлер: – Сен бир жинли самариялысан. Биз Сагъа тюзюн айтабыз.
Самариялы къатын Огъар: – Сен, ягьуди де болуп, мен самариялы къатындан ичмеге сув нечик тилеп боласан? – деп сорай. (Неге тюгюл де, ягьудилер самариялылар булан къатнашмай болгъанлар.)
Шолай левийлерден болгъан бирев де о ерге бара, ону гёрюп, янындан оьтюп гете.
Ювугъуна барып, зайтун май ва чагъыр тёгюп, ону яраларын байлай. Оьзюню эшегине де миндирип, ону бир петерге гелтирип, ону гьайын эте.