29 Тек о дагъы да мекенлешдирме сююп, Исагъа: – Мени ювугъум кимдир? – деп сорай.
Иса олагъа булай дей: – Сиз инсанланы алдында оьзюгюзню муъминлер этип гёрсетмеге сюесиз, амма Аллагь сизин юреклеригизни биле. Инсанланы алдында оьр даражалы саналагъан зат Аллагьны алдында жиргенч затдыр.
Къанунну кютген деп, Аллагь биревню де къабул этмежеги ачыкъдыр. Неге тюгюл де, «имандан таба Аллагь къабул этгенлер яшап къалажакълар».
Эгер де Аллагь этген ишлери саялы Ибрагьимни къабул этген болгъан буса, о шо ишлери булан оьктем болмагъа болар эди. Амма о Аллагьны алдында оьктем болмагъа болмагъан.
Олар Аллагьны къабул этив ёлун билмей эди. Олар оьзлер оьзлер Аллагьны къабул этив ёлуна етишме къарай эдилер ва Аллагьны ёлун гери ура эдилер.
Сен ойлашагъан кюйде, къачакъланы къолуна тюшген адамны ювугъу шо уьч де гишиден къайсыдыр?
Гёресиз чи, инсан янгыз иманындан таба тюгюл, амалларындан таба да къабул этиле.
Сонг Иса, халкъны ва якъчыларын янына чакъырып, булай дей: – Ким Мени булан гелмеге сюе буса, оьзюню хыялларын гери урсун, хачын да гётерип, Мени артыма тюшсюн.