1 Сонг Раббибиз Иса, якъчыларыны арасындан дагъы да етмиш экисин сайлап, Оьзю барма герекли гьар шагьаргъа ва юртгъа Оьзюню алдындан жут жут этип, оланы йибере.
Оьзюнден алда О адамланы йибере. Ону къаршыламакъ учун, о адамлар бары да затны гьазирлемеге самариялыланы бир юртуна баралар.
Сен де, балам, Аллагьу Тааланы пайхаммары деген атны алажакъсан, неге тюгюл Огъар ёллар салмакъ учун, Ону алды булан йиберилежексен,
О аталарын авлетлери булан ярашдыражакъ, енгилмейгенлени муъминликни ёлуна къайтаражакъ. Раббибизни геливюне халкъны гьазирлемек учун, о Илияс пайхаммарныки йимик ругь ва къудрат булан Ону алды булан гележек.
Къатынны гёрюп, Раббини огъар языгъы чыгъа. Къатынгъа О: – Йылама, – дей.
Ягьия, оьзюню якъчыларындан экевюн янына чакъырып, оланы Рабби Исаны янына: – Гелмеге герекли Сенмисен яда биз башгъасын гёзлейикми? – деп айтмагъа йибере.