24 Павел оьзюн якълап булай сёйлеп турагъанда, Фест: – Сен гьакъылынгны тас этгенсен, Павел! Кёп охумакълыкъ сени гьакъылдан тайышдыргъан, – деп къычыра.
Биз хачгъа илинген Месигьни гьакъында уьйретебиз. Шо уьйретив ягьудилеге тогъас болуп токътай, ят халкълар буса ону авлиялыкъ деп гьисаплай.
Эгер гьакъылдан тайышгъан бусакъ – Аллагь учундур, сав гьакъыллы бусакъ – сизин учундур.
Биз Месигь учун авлиябыз, сиз буса Месигь булан гьакъыллысыз! Биз гючсюзбюз, сиз буса гючлюсюз! Сиз абурлусуз, биз буса абурсузбуз.
Исаны къардашлары шону эшитген заманда, Ону алмагъа геле, неге тюгюл: «О гьакъылдан тайышгъан», – дей болгъанлар.
Оланы имандан тайдырмакъ учун, бары да синагогларда олагъа кёп керенлер жаза бердирдим. Олагъа бакъгъан якъда мени оьчлюгюм о даражада гючлю эди чи, оланы гьызарламакъ учун, гьатта Ягьудеядан тышдагъы шагьарлагъа да бара эдим.
Оьлюмден тирилмекни гьакъындагъы сёзлени эшитгенде, оланы бирлерини гёнгю кюлей, башгъалары буса: – О гьакъда сагъа башгъа бир заман тынгларбыз, – деп къоялар.
Павел муъминликни, оьзюн енгип сакълап болмакъны ва къыяматгюн болагъан Аллагьны дуван этивюню гьакъында сёйлегенде, Феликс, къоркъуп йиберип: – Бугюнге таман! Заманым болгъанда, мен сени дагъы да чакъыртарман, – дей.
– Къардашлар! Аталар! Гьали оьзюмню якълап мен сёйлежек затлагъа къулакъ асып къарагъыз, – дей о.
– Сен жинли экенге биз гьали лап тюшюндюк. Ибрагьим оьлген, пайхаммарлар да оьлгенлер. Сен буса: «Сени айтгъанынгны этип юрюгенлер оьлюм гёрмежек!» – дейсен.
Ягьудилер Огъар булай дейлер: – Сен бир жинли самариялысан. Биз Сагъа тюзюн айтабыз.
– Бу Адам о затлар булан бир де машгъул болмагъан чы. Мунча затны къайдан биле? – деп тамашалыкъ эте ягьудилер.
Арадан эки йыл оьтген сонг, Феликсни орнуна Поркий Фест геле. Ягьудилеге ярамакъ учун, Феликс Павелни туснакъда сакълай.
Сыйлы Язывланы сен яш чагъынгдан берли билесен. Олар сагъа Иса Месигьге салгъан имандан таба къутгъарылывгъа элтеген англавну бермеге бола.