17 О синагогда ягьудилер, Аллагьдан къоркъагъан башгъалар булан лакъыр эте, гьар гюн шагьарны майданында къаршылашагъан адамлар булан сёйлей.
Шо заман Павел туруп, къолу булан ишара этип, булай дей: – Гьей Исрайылны халкъы ва Аллагьдан къоркъагъан башгъалар, тынглагъыз!
Шоссагьат синагоглагъа барып, Иса Аллагьны Уланы экенин билдирмеге башлай.
Къарангылыкъда сёйлегенигиз гюнню ярыгъында эшитилежек, уьйню ичинде шыбышлап айтгъаныгъызны къалкъыбашдан къалкъыгъа чыгъып къычырып айтажакълар.
Иса олагъа булай дей: – Бютюн дюньягъа барып айланыгъыз, Сююнч Хабарны бары да адамлагъа билдиригиз.
Олар тышдан дин юрютеген болуп гёрюнюп, ичинден ону гючюн инкар этежеклер. Бу жура адамлардан арекде тур.
Инсанлар оьзлени сюеген, даим къазанчны, даим оьзлени гьайын этеген, макътанчыкъ, хохабаз, гьонкъа, ата анасына тынглавсуз, яхшылыкъны хадирин билмейген, сыйсызлыкъ этеген болажакълар.
Савлай агьлюсю йимик, о да динагьлю ва Аллагьдан къоркъагъан гиши болгъан. О халкъгъа кёп садагъа бере болгъан ва Аллагьгъа кёп дуа эте болгъан.
Бир бир динагьлю адамлар, Стефанны гёмюп, огъар бек къычырып йылап яс этелер.
Жыйын тозулгъан сонг, ягьудилер ва ягьуди динине айланып Аллагьдан къоркъагъанланы бир кёплери Павел булан Барнабаны артына тюшюп гетелер. Олар халкъ булан сёйлеп, Аллагьны рагьмусундан чыкъмай яшамагъа насигьат этелер.
Амма ягьудилер Аллагьдан къоркъагъан абурлу къатынланы ва шагьарны абурлу адамларын, Павел булан Барнабагъа къаршы кисдирип салып, оланы гьызарламагъа башлайлар ва оьзлени еринден къувалайлар.