Hon nɨbi bɨ kub mɨdno, nɨbi bɨ rɨmnap hanɨp nɨŋöm hib hon haglö adö araŋ, a gɨmim gasɨ u nɨŋagmim. Hon nöp nɨbi bɨ kub, nɨbi bɨ rɨmnap gau nɨbi bɨ pro a gɨmim gasɨ u nɨŋagmim. Nɨbi bɨ gau magöŋhalö ud aij gep nɨbi bɨ mɨdpal a gɨ gasɨ u nɨŋmim.
Nɨbi bɨ añ mam bɨ pen pen mɨdmagö lɨbal rö, kale Krais lau adö mɨdpim u rö nöp añ mam bɨ pen pen mɨdmagö lɨmim. Añ mam bɨ kale gau hib kale hagpe adö arnɨm; pen hib kale ke gɨpe adö aragnɨm.
Adö anɨbu God Manö kalɨ kƚiñ rɨköm hagla, “God Ana hanɨp aŋ daŋ la u, hon nan mɨnöŋ naböŋ iƚ i mɨdöp nan gau mɨdmagö lagnabun, a göm, gasɨ nɨŋöl gɨ mɨdöp,” a gɨla. Pen God Manö adɨŋ anɨbu nɨŋbe, yɨharɨŋ rö löp ar?
Anɨg gɨlö, Jisas kalɨp magöŋhalö hagö aueila haga, “Kale nɨŋbim, Juda nɨbi bɨ wasö gau, kiŋ kale kƚö göm abad mɨdpal; bɨ kub kale manö nɨhön nɨhön hagnaböl u nɨŋöm ana udöm hain gɨnaböl me.