Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Metta 6:2 - Peymana Nû (Încîl)

2 Awa çaxê tu xêra dikî, pêşîya xwe borʼîyê nexe, çawa durʼû kʼinîşt û kʼûçada dikin, wekî meriv pesinê wan bidin. Ez rʼast werʼa dibêjim, ku wana heqê xwe îdî standîye.

Gade chapit la Kopi

Kurmanji Încîl

2 Loma, çaxê ku tu xêrê bikî, li pêşiya xwe li boriyê nexe, wek ku durû li kuçê û di kinîştan de dikin, da ku pesnê wan bê dayîn. Bi rastî ez ji we re dibêjim, wan xelata xwe standiye.

Gade chapit la Kopi

Пәймана Ну (Инщил)

2 Аԝа чахе тӧ хера дьки, пешийа хԝә борʼийе нәхә, чаԝа дӧрʼу кʼьништ у кʼучада дькьн, ԝәки мәрьв пәсьне ԝан бьдьн. Әз рʼаст ԝәрʼа дьбежьм, кӧ ԝана һәԛе хԝә иди стандийә.

Gade chapit la Kopi

کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

2 «بَجا وقته گو کمکا محتاجَگه دِگَی، دودِگه ره نَیخِنَ، هَ وِسا گو ریاکار دیرادا و کوچادا دِگَن گو خلق مَحته وان بِگَت. بَراستی، اَز بُ وَ دِبِژِم، اَوان خِیرا خو اِستاندیَ.

Gade chapit la Kopi




Metta 6:2
56 Referans Kwoze  

Gava hûn dua dikin, mîna durʼûya nebin. Ew hʼiz dikin kʼinîşt û meydanada bisekinin dua bikin, ku ber meriva bêne kʼifşê. Ez rʼast werʼa dibêjim, îdî wana heqê xwe standîye.


Gava ku hûn rʼojî digirin, mîna durʼûya meʼdekirî nîbin. Ew meʼdê xwe dikin, wekî meriv bizanibin ku ew rʼojî ne. Ez rʼast werʼa dibêjim, ku wana heqê xwe standîye.


Ez ne hʼewcê şikirdayîna merivayê me,


Usa jî qencî û alîhevkirinê bîr nekin, çimkî qurbanêd usa li Xwedê xweş tên.


«Hʼevza xwe ji wan qanûnzana bikin, yêd ku hʼiz dikin bi çuxêd dirêj bigerʼin, bazarada silavê bidine wan, kʼinîştada kʼursîyêd pêşin bigirin û şayîyada jî herema jorin rʼûnên.


Yê ku xweserîxwe xeber dide, ew li navê xwe digerʼe, lê Ewê ku li navê Yê ku Ew şandîye digerʼe, Ew yekî rʼast e û li cem Wî qelpî tʼune.


Heger yek xeber dide, bira gotinêd Xwedê xeber de, heger yek xizmetkʼarîyê dike, bira bi wê qewatê bike, ku Xwedê dayê, wekî her tiştîda navê Xwedê bê bilindkirinê bi Îsa Mesîh, rʼûmet û qudret ji Wîrʼa hʼeta-hʼetayê. Amîn.


Ewê ku dizîyê dike, bira îdî nedize, lê bi xûdana xweye hʼelal bi destêd xwe bixebite, ku bikaribe dest bavêje kʼetîya jî.


Tʼenê wan hîvî kir, ku em belengaza bîr nekin, ya ku ez xwexa jî demana wê yekêda me.


Ewî ku li wî nihêrʼî, saw kʼete ser û got: «Çi ye Xudan?» Milyakʼet gotê: «Xwedê dua û xêrêd te qebûl kirin û ew bîr nake.


Bira qencîya bikin, bi kirinêd qenc dewletî bin, merʼd bin û pʼarevekirinêrʼa jî hazir.


yê dil dide mêriv, bira li pey wê yekê be, ewê pʼarevedike, bira bi merʼdanî bike, ewê serwêr e, bira xîret be, ewê qencîyê dike, bira bi eşq û şa bike.


Awa pey gelek salarʼa ez vegerʼîyam hatime Orşelîmê, ku kʼomekê bidime miletê xwe û hʼedîya bidim.


û got: ‹Korʼnêlyo! Xwedê duayêd te bihîstin û xêrêd teye kirî jî bîr anîn.


Ew mala xweva yekî xweyîman û xwedêxof bû, cimeʼta cihûyarʼa jî gelek xêr dikirin û her gav ber Xwedê dua dikir.


Yafayêda kʼulfeteke şagirt hebû, navê wê Tabîtʼa, ku «Xezal» tê welgerʼandinê. Eva nava hʼemû qencî û xêrkirinada mabû.


Kʼîsikê pʼera ku cem Cihûda bû, lema hineka tʼirê, ku Îsa wîrʼa dibêje: «Tiştêd ku cejinêda merʼa lazim in bikʼirʼe», yan jî «tiştekî bide belengaza».


Hûnê çawa bikaribin Min bawer bikin, heger hûn nav hevda rʼûmeta navê xwe digerʼin, lê ew rʼûmeta ku ji Xwedêyê bêşirîkî-bêhevale nagerʼin?


Yan jî çawa tu dikarî bêjî birê xwe: ‹Bira, bihêle ku ez qirşik ji çʼeʼvê te derxim›, lê tu kʼêranê çʼeʼvê xweda nabînî? Durʼû! Pêşîyê kʼêranê çʼeʼvê xwe derxe. Paşê tê qenc bibînî ku çawa qirşik ji çʼeʼvê birê xwe derxî.


kʼinîştada kʼursîyêd pêşin bigirin û şayîyada jî herema jorin rʼûnên.


Bona wê hʼizkirina dilê teda birayo, ez gelekî şa bûm û bîna min fire bû, ku dilê cimeʼta Xwedê pê te rʼihʼet bûye.


Ne jî em navê xwe gerʼîyan, ne nava weda, ne nava yêd mayînda,


Hingê şagirtêd Entakyayê qirar kirin ku ji destê kʼêva çiqas tê alîkʼarîyê bona bawermendêd Cihûstanê bişînin.


Xudan lê vegerʼand û gotê: «Durʼûno! Ji we kʼîjan rʼoja şemîyê gayê xwe yan kʼera xwe ji afirʼ venake û nabe ser avê?


Durʼûno! Hûn rʼûyê eʼzmên eʼnene dikin hewayê çawa be, lê çawa vî zemanî eʼnene nakin?


Hebûka xwe bifiroşin û xwerʼa xêra bikin. Xwerʼa kʼîsikê ku narʼize û xizna eʼzmanaye ku kêm nabe qazinc kin. Li wê derê ne dizê nêzîk bê û ne jî wê bizûzê bixwe.


Wey li we fêrisîya, ku hûn kʼinîştada kʼursîyêd pêşin hʼiz dikin, bazarada jî silava.


Awa bi çiva tʼas û fîncanêd we tʼijî ne, bi wan xwerʼa xêra bikin û her tiştê werʼa hʼelal be.


Lê wey li we dewletîya, çimkî hûn gihîştine meremê xwe.


Ewî li wan vegerʼand û got: «Îşaya bona we durʼûya rʼast pʼêxembertî kirîye! Çawa ku hatîye nivîsarê: ‹Eva cimeʼta bi zarê xwe qedirê Min digire, lê dilê wan ji Min dûr e.


Ewê wî qet-qetî ke û pʼara wî wê tʼevî durʼûya ke. Li wir wê bibe girî û çʼirke-çʼirka dirana.


Şayîyada herema jorin hʼiz dikin, kʼinîştada jî kʼursîyêd pêşin,


Îsa qelpîya wan zanibû û got: «Çima hûn Min dicêrʼibînin, durʼûno?


Lê serê sibehê dibêjin: ‹Îro hewa wê xweş nîbe, çimkî eʼzman xumam û sor e›. Hûn rʼûyê eʼzmên eʼnene dikin ku hewayê çawa be, lê nîşanêd zemana eʼnene nakin.


Durʼûno! Îşaya bona we rʼast pʼêxembertî kirîye û gotîye:


Durʼû! Pêşîyê kʼêranê çʼeʼvê xwe derxe. Paşê tê qenc bibînî ku çawa qirşik ji çʼeʼvê birê xwe derxî.


Ez rʼast werʼa dibêjim, berî derbazbûna eʼrd û eʼzman, deqek yan jî hʼerfeke biçʼûk ji Qanûnê wê tʼu car unda nebe, hʼeta ku hʼemû bêne sêrî.


Lê çaxê tu xêra dikî, bira destê çʼepê nizanibe destê rʼastê çi xêr kir,


Ew her tiştî dikin, ku ber meriva bêne kʼifşê. Kʼîsikêd mezin li mil û eʼnîyêd xweva girêdidin û rʼîşîyêd kʼincêd xwe dirêj dikin.


Û heger hebûka xwe pêva belayî belengaza kim û bedena xwe jî bidime der bona şewitandinê, lê hʼizkirin dilê minda tʼunebe, tʼu kʼar nagihîje min.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite