Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Marqos 6:41 - Peymana Nû (Încîl)

41 Îsa her pênc nan û her du meʼsî hildan, berê Xwe eʼzmênda kir şikirî da, ew nan kerkirin û da şagirtêd Xwe, wekî ew daynine ber eʼlaletê. Û her du meʼsî jî li hʼemûya bela kir.

Gade chapit la Kopi

Kurmanji Încîl

41 Îsa her pênc nan û herdu masî hildan, li ezmên nêrî, şikir kir, nan şikandin û da şagirtên xwe, da ku ew deynin ber elaletê. Û herdu masî jî li hemû elaletê leva kir.

Gade chapit la Kopi

Пәймана Ну (Инщил)

41 Иса һәр пенщ нан у һәр дӧ мәʼси һьлдан, бәре Хԝә әʼзменда кьр шькьри да, әԝ нан кәркьрьн у да шагьртед Хԝә, ԝәки әԝ дайньнә бәр әʼлаләте. У һәр дӧ мәʼси жи ль һʼәмуйа бәла кьр.

Gade chapit la Kopi

کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

41 ایجا عیسی اَو پِنج گِردَ و دو ماسی راگِرِن و بَرخودا اَسمانی و بَرکت دا وان. پاشه اَو پِنج گِردَ گَر گِرِن و دا شاگِردِت خو گو دانِنَ بَر خلقه. اَو دو ماسی ژی نابَینا همویادا لِگوَ گِر.

Gade chapit la Kopi




Marqos 6:41
22 Referans Kwoze  

Îsa eʼmir kir ku eʼlalet li ser şînayîyê rʼûnên. Ewî her pênc nan û her du meʼsî hildan, berê Xwe eʼzmênda kir şikirî da û ew nan kerkirin. Paşê da şagirta, şagirta jî da eʼlaletê.


Û berê Xwe eʼzmênda kir, kʼeser hatê û got: «Effata!» ku tê feʼmkirinê: «Vebe!»


Lê gava Ew tʼevî wan ser sifrê rʼûnişt, nan hilda, şikirîya Xwe ji Xwedê anî, kerkir da wan.


Ewî ew pênc nan û her du meʼsî hildan, berê Xwe eʼzmênda kir şikirî da, kerkir û da şagirta, ku belayî eʼlaletê kin.


Awa heger hûn bixwin, vexwin, yan çi şixulî ku hûn bikin, her tiştî bona şikirdayîna Xwedê bikin.


Çaxê Îsa ev yekana gotin, berê Xwe eʼzmênda kir û got: «Bavo, wext pêrʼa gihîştîye. Kurʼê Xwe rʼûmet ke, wekî Kurʼ jî Te rʼûmet ke.


Hingê kevir wêda kirin. Îsa serê Xwe bilind kir û got: «Bavo, Ez zeʼf rʼazî me ku Te dengê Min bihîst.


Gava wana hê nan dixwar, Îsa nan hilda şikirî da, kerkir da şagirta û got: «Han hildin! Eva bedena Min e».


Û çi jî ku hûn bi xebera yan kira bikin, her tiştî bi saya navê Xudan Îsa bikin, bi destê Wî şikirîyê bidine Bav Xwedê.


Kʼê rʼojekê xwerʼa eʼzîz hʼesab dike, bona Xudan eʼzîz hʼesab dike, usa jî ewê dixwe bona Xudan dixwe, çimkî şikirîyê dide Xwedê. Û yê naxwe jî bona Xudan naxwe û şikirîyê dide Xwedê.


Ji alîyê Teberîyayê hinek qeyikêd din hatin nêzîkî wî cîyî bûn, kʼîderê pey şikirdayîna Xudanrʼa nan xwaribûn.


Hingê Îsa ew nan hildan şikirî da û belayî rʼûniştîya kir. Bi vî awayî jî meʼsî bela kirin, çiqas ku xwestin.


Awa gava wana hê nan dixwar, Îsa nan hilda şikirî da, kerkir da şagirta û got: «Han hildin bixwin. Eva bedena Min e».


Ewî her hʼeft nan û ew meʼsî hildan şikirî da û kerkirin. Paşê dane şagirta, şagirta jî dane eʼlaletê.


Û gava ev yek got, nan hilda li ber hʼemûya şikirîya xwe Xwedê anî, kerkir û destpêkir xwar.


Ew jî kʼom-kʼom, sed-sed, pêncî-pêncî li eʼrdê rʼûniştin.


Hʼemûya xwar û tʼêr bûn.


çaxê Min pênc nan bona pênc hʼezar meriva kerkirin? We ji hûrikêd bermayî çend seleyêd tʼijî berev kirin?» Wan lê vegerʼand û gotin: «Donzdeh».


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite