Lûqa 22:41 - Peymana Nû (Încîl)

⁴¹ Û Xwexa qasî keviravîtinekê ji wan dûr kʼet, çok da dua kir

Kurmanji Încîl

⁴¹ Ew, hema bêje bi dûrbûna avêtina kevirekî ji wan dûr ket, çû ser çokan, dua kir

Пәймана Ну (Инщил)

⁴¹ У Хԝәха ԛаси кәвьравитьнәке жь ԝан дур кʼәт, чок да дӧа кьр

کتاب مقدس به زبان کردی شیکاکی

⁴¹ پاشه عیسی قیاسه فِرَدانا بَرَگه ژه وان دور کَت و سَر چُکا رونِشت، وِسا دعا گِر:

Lûqa 22:41 Referans Kwoze

Metta 26:39

Hinekî pêşda çû Xwe deverʼûya avît dua kir û got: «Bavê Min! Heger dibe, bira ev kʼasa cefê ser Minrʼa derbaz be. Lê ne ku çawa Ez dixwazim, lê bira xwestina Te be».

Marqos 14:35

Hinekî pêşda çû, Xwe deverʼû avîte eʼrdê û dua kir, ku heger mecal hebe, eva sihʼeta ser Wîrʼa derbaz be.

Lûqa 18:11

Ewê fêrisî tʼenê sekinîbû xweda guman bi vî cûrʼeyî dua dikir: ‹Xwedêyê min, şikirdar im, ku ez ne mîna wan meriva me, yêd ku tʼalanîyê, neheqîyê, zinêkʼarîyê dikin û ne jî mîna vî xercgirî me.

Lûqa 18:13

Lê ewî xercgir dûr sekinîbû, rʼûyê wî nedigirt li eʼzmên jî binihêrʼîya, sîngê xwe dixist û digot: ‹Xwedê, li min gunekʼarî were rʼeʼmê›.

شُله رسولا 7:60

Hingê wî çok da, bi dengê bilind kire gazî: «Xudan, vê yekê vanarʼa gune hʼesab neke». Aha ku got, hênijî.

شُله رسولا 9:40

Hingê Petrûs hʼemû derxistine derva, çok da dua kir û ser cinyazda vegerʼîya got: «Tabîtʼa! Rʼabe ser xwe». Ewê çʼeʼvêd xwe vekirin, li Petrûs nihêrʼî, rʼabû rʼûnişt.

شُله رسولا 20:36

Gava ev yek got, tʼevî hʼemûya çok da dua kir.

شُله رسولا 21:5

Lê gava me ew rʼoj derbaz kirin, em rʼabûn çûn û hʼemûya jina û zarʼava hʼeta bajêr der em verʼêkirin û devê beʼrê me çok da dua kir.

Îbranî 5:7

Îsa jîyîna Xweye vê dinyayêda gelekî kʼeser û bi hêsira lava û rʼeca ji Wî dikirin, Yê ku dikaribû Ew ji mirinê xilaz bikira û bona milûktî û êlimîya Wî hate bihîstinê.