46 “तां जे तुहें मेरा बोल इ नीं मनदे, तां काँह मिन्जो; ‘हे प्रभु, हे प्रभु,’ बोल्लां ये?
धोखा नीं खावा; परमेशरा जो कोई बुद्धु नीं बणाई सकदा, काँह्भई माहणुये तेढ़ा जे बाहणा, तेढ़ा इ लुणना।
“फेरी तिन्हां जबाब देणा, प्रभु, अहें तुहांजो भुक्खा या प्यासा या अंजाण या बिणा कपड़यां ते या बमार या बन्दी कदीं देख्या कने तेरा ध्यान नीं रखया।
“फेरी सै तिस्सो जे चान्दिया रे सिक्कयां री इक थैली मिलीरी थी अपणे मालका ले आया कने बोलां, मालक, हऊँ जाणाँ भई तू बड़ा शख्त माहणु आ, तू येढ़े इक्की माहणुये साई आ सै जे किसी होरीं माहणुयें बाहीरा हुआं, तिसा फसला जो बटोरना चांह।
इसते बाद सै दुज्जी कन्यां बी वापस आईने बोलणे लगियां, हे स्वामी, हे स्वामी, अहांरे खातर दरवाजा खोली दे।
पर परमेशरा रे वचना पर चलने औल़े बणा, नां भई सिर्फ तिस्सो सुणने औल़े, जे सिर्फ तुहें सुणने औल़े इ हाये, तां खुद अप्पूँजो धोखा देई कराँ ये।