जियां जे तिने यीशुये जो देख्या, सै रड़ाया कने तिन्हारे सामणे धरतिया पर पैईने ऊच्चिया अवाज़ा च बोलणे लगया, “हे यीशु, परमप्रधान परमेशरा रे पुत्र, तू मिन्जो कष्ट कजो देआं? हऊँ तुहांते बिनती कराँ भई मिन्जो सजा नीं दे!”
हऊँ सैई यूहन्ना, तिने जे ये गल्लां सुणी कने देक्खी। कने ताहली जे मैं सुणया कने देख्या, तां सै जे स्वर्गदूत मिन्जो ये गल्लां दिखां था, हऊँ तिसरे पैरा पर अराधना करने खातर मुँआं रे भार पैईग्या।
ताहली जे तिने कताब लेई ली, तां सै चारों प्राणी कने चौबी प्राचीनें तिस मेमने रे सामणे धरतिया पर मुँआ रे भार पैईने प्रणाम कित्या। तिन्हां चते हरेक रे हत्था च वीणा कने धूपा ने भरीरे सोने रे कटोरे थे, ये परमेशरा रे लोकां रियां प्राथनां इयां।
कने शैताने तिसने गलाया, “हऊँ ये सारा अधिकार कने इन्हांरा सारा राज-पाठ तिज्जो देंगा, काँह्भई ये सब किछ मिन्जो सौंपीरा; कने हऊँ तिस्सो जे चाऊँ तिस्सो देई सक्कां।