तिन्हां चते छोट्टे मुण्डुये पिता ने गलाया, ‘पिता! हऊँ तुहांरे मरने तक इन्तजार नीं करी सकदा इस खातर तुहांरी जायदाता च सै जे मेरा हिस्सा बणां सै मिन्जो हुण दे।’ फेरी तिसरा पिता अपणे दुईं मुण्डुआं च अपणी जायदात बन्डी देआं।
तिसा भीड़ा च येढ़ि जनाना थी तिसाजो जे बारा साल्लां ते खून बैहणे री बमारी थी। तिसा जनाना ले सै जे किछ था सै सारा तिसे बैदां ले जाईने खर्ची दितिरा था, तां बी किसी ते ठीक नीं हुई थी।
काँह्भई सारयां देणे औल़यां अपणे बौहत पैसे चते किछ हिस्सा दान दित्या, पर इस बिधवे अपणा सब किछ देईत्या येत्थी तक भई तिसाले जिऊंदा रैहणे खातर बी किछ नीं रैया।”