49 “हऊँ धरतिया पर आग्ग लगाणे आया, कने मेरी कितणी इच्छा इ भई सै येब्बां तेई भड़की जान्दी।
तिने जे हऊँ भेज्जिरा, अहांजो तिसरे काम्म दिनें-दिनें इ करी लेणा जरूरी आ; काँह्भई सै रात औणे औल़ी तिसच जे कोई काम्म नीं करी सकदा।
पर तिस्सो जे अपणे मालका रिया इच्छा री समझ नीं कने येढ़ा कोई काम्म करी बैट्ठो सै जे मार खाणे लायक ओ तां तिस दास्सा जो हल्की मार पौणी। इस खातर तिसजो जे बौहत दित्तिरा मालका तिस्सो कड़ी सजा देणी। तिस माहणुये ते तिस्सो जे लोकें जादा दितिरा, तिसते जादा इ मंगणा।
पर औणे औल़े दिनां च मिन्जो कष्टां येढ़े डुबोई देणा तियां जे बपतिस्मे च पाणी माहणुये जो डुबोई देआं, कने तदुआं तक जे सै पूरा नीं हुई जान्दा, तदुआं तक मेरा मन बड़ा व्याकुल रैहणा।