45 पर जे सै दास सोचणे लगो, भई ‘मेरा मालक त औणे च बौहत देर करी रां,’ कने सै दुज्यां दास-दासियां जो मारना-कुटणा शुरु करी दो कने धाम्मां करया दा ओ, कने शराब पी ने टुन रहणे लगो,
ये झूट्ठे शिक्षक लोकां जो बोलां ये: अहें तुहांजो वायदा कराँ ये भई तुहें अजाद हुणे, पर सै खुद बुरे बर्तावा रे गुलाम ये तिस जे तिन्हांजो नाश करी देणा; काँह्भई इक माहणु तिसरा इ दास बणी जां तिसते जे सै हारी जां।
तिन्हांजो बुराईया रा बदला बुराईया तेई मिलणा। दिना रे उजाले च भोग-विलास करना तिन्हांजो ठीक लगां, ये लोक तुहांरे बिच कलंक कने धब्बा ये। ये लोक दुज्यां लोकां जो धोखा देणे च खुश हुआं ये ताहली जे तुहां सौगी संगतिया रा भोज खांये।
काँह्भई जे कोई तुहांजो दास बणाये, तुहांरा शोषण करो, तुहांजो किसी जाल़ा च फसाये, अप्पूँजो तुहां ते बड्डा बणाये या तुहांरे मुँआं पर चपैड़ मारो, तां तुहें तिसजो सैहण करी लें।
तां तिस दास्सा रे मालका येढ़े दिन आई जाणा तिसरे बारे जे तिने सोचया बी नीं ओ। तिस अपणे दास्सा जो बुरे हाल्लें फटकारना, इस तरिके ने तिसरा अन्त बी तेढ़ा हूणा सै जे अविश्वासियां रा हुआं।
“इस खातर अपणे बारे च सावधान हुई जावा! किति येढ़ा नीं हो भई मौज मस्ती, नशा कने इस संसारा रे फिक्रां ते तुहांरा मन व्यस्त हुईजो, कने माहणुये रे पुत्रा रा दिन अचानक तुहां पर इयां आईजो ताहली जे तुहौं तिसरी आशा नीं हो, तियां जे फन्दा इकदम पशुये जो फसाई लेआं।
“हर कोई पैहले बधिया दाखरस परोसां कने ताहली जे मेहमान पी ने तृप्त हुई जांये तिसते बाद सै दाखरस जे परोसया जां सै इतणा बधिया नीं हुन्दा; पर तैं बधिया दाखरस हुण तक संभाली ने रखीरा।”