16 यीशुये ये उदाहरण सुणाया, “इक अमीर माहणुये री धरतिया पर बौहत भारी फसल पज्जी।
“तां बी परमेशरे अप्पूँजो बगैर गवाह ते नीं छडया पर सै भलाई करदा रैया, कने अम्बरा ते बरखा कने फल़ां औल़यां मौसमां जो देईने तुहांरे मना जो भोजन कने खुशिया ने भरदा रैया।”
ताकि तिसते तुहां स्वर्गा च रैहणे औल़े अपणे पिता रे बच्चे बणना; काँह्भई सै भलयां कने बुरयां दुईं लोकां पर सूरजा री लोय बराबर कराँ, कने धर्मी कने पापी सबनीं लोकां पर सै बराबर बरखा कराँ।
पर किछ ब्यू खरिया धरतिया पर पै, कने खरी फसल ल्याये, फसल जितणी जे बाहीरी थी, तिसते कोई सौ गुणा, साठ गुणा, कने तीह गुणा हुई।
फेरी तिन्हें गलाया, “चत्तन होआ! तुहांले सै जे निआं, तिसरा लालच नीं करा। काँह्भई जादा धन-दौलत किसी रिया जिन्दगिया जो नीं बचाई सकदी।”
तिने अपणे मना च सोच्चया, ‘हऊँ नीं जाणदा भई हऊँ क्या करूँ, काँह्भई इतणा अनाज रखणे खातर मेरे भण्डारा च काफी जगह नीं?’