58 कने ये खबर इकदम तिसारे पड़ेसियां कने रिस्तेदाराँ च फैलीगी भई प्रभुये स्याणदिया बेला बी तिसाजो न्याणा देईने बौहत दया किति, इस खातर लोकें तिसा सौगी मिलीने खुशी मनाई।
खुश रैहणे औल़यां ने खुश रौआ, कने रोणे औल़यां ने रोआ।
कने गलाणे लगी, “प्रभु कितना दयालु आ!” भई “मेरे कोई न्याणा नीं था, पर तिने मांह पर किरपा करीने मिन्जो लोकां च औत्तर हुणे री बेईज्जतिया ते बचाया।”
तिज्जो त बड़ा नन्द कने खुशी हूणी, कने सौगी तिसरे जमणे ते मते सारयां लोकां मौज करनी,
इस खातर जे इक्की अंगा जो दुख मिलां, तां सब अंग तिसने सौगी दुख पांये; कने जे इक्की अंगा री बडयाई हुआं इ, तां सब अंग तिसने सौगी नन्द मनायें।
फेरी इलिशिबा रे न्याणा जमणे रा बगत पूरा हुया, कने तिसे इक मुण्डुये जो जन्म दित्या।
फेरी यीशुये नियून्दा देणे औल़े जो गलाया, “ताहली जे तू दिना जो या राति जो कोई धाम रखो, तां अपणे मित्राँ, भाईयां, रिस्तेदाराँ या फेरी अमीर पड़ेसियां जो नीं सदयां, काँह्भई बदले च तिन्हां तिज्जो धाम्मा पर सद्दणा कने तेरा उधार बदला हुई जाणा।