“हऊँ त यहूदी माहणु आ, मेरा जन्म किलिकिया प्रदेशा रे तरसुस नगरा च हुईरा; पर इस नगरा च गमलीएल रे पैराँ च बैठीने पढ़या, कने पूर्वजां री व्यवस्था जो खरिया रितिया पर सखाया गया; कने परमेशरा खातर येढ़ि लगाईरी थी, तेढ़ी जे तुहां सब्बीं जो आज्ज लगी री।
तां प्रभुये तिसने गलाया, “उट्ठीने तिसा गल़िया च जा तिसारा नौं जे सीधी आ, कने तित्थी यहूदा रे घरा च तरसुस नगरा रे रैहणे औल़े शाऊल नौआँ रे इक माहणुये रे बारे च पुछ; काँह्भई देख सै प्राथना करया राँ,
तां तिस यहूदी सभा घरा चते तिन्हांजो जे अजाद कित्तिरे लोक बोलां थे, कुरेनी, सिकन्दरिया, किलिकिया कने आसिया रे लोकां चते कई आईने स्तिफनुसा ने बैहस करने लगे।
बल्कि मसीह जो अपणी जिन्दगिया रा प्रभु जाणीने आदर करा। जे कोई तुहांते तुहांरिया आशा रे बारे च पुछो, तां तिस्सो जबाब देणे रे खातर हमेशा त्यार रौआ, पर बिनम्र कने आदरा ने ये करा;
तां जे सै पौलुसा जो गढ़ां च लईने जायें राँ थे, तां तिने पलटना रे सरदारा ने गलाया, “क्या मिन्जो हुक्म आ भई हऊँ तेरने किछ बोलूं?” तिने गलाया, “क्या तू यूनानी भाषा जाणाँ?
कने तिन्हें चिट्ठी तिन्हांरे साथ भेज्जी : “अन्ताकिया नगर कने सीरिया कने किलिकिया प्रदेशा रे रैहणे औल़े विश्वासियां जो सै जे अन्यजातियां रे लोकां चते हुये, प्रेरितां कने प्राचीन विश्वासियां रा नमस्कार।