15 अपे सुद बिरुवापे पवावकियानते पोंकाहा बेगारी होड़कू इया दोहोन लगा कोवानेःआ, मनदो भगवान आँयगराः बिरुवाते अनँयग लइंकू इयाय समुटावकेडपेःआ। नाःआते अबू हाँय, ने अबबा, ने अपांग, माःआन चइड़ घड़ीनबू राःगेयता।
भगवान अनँयग सुद बिरुवा अबू पोंकाहन लगा मेरेय एमेगडा, मनदो भगवानाराः सुद बिरुवा अबू जीव बड़ियाड़गुः लगा अरू एटाः होड़कू अलार-दुलारकू लगा अरू अबू ओंगोल समझाः घड़ीन जियाः लगाय एमेकेरा।
अबूराः ओंगोल चउंदीसरिकुःआ होड़कूराः ओंगोल इया कोवानेःआ, मनदो भगवान अनँयगराः बिरुवा अबू जीवरेय एमेकेरा, जेमहा भगवान अबू जीव लगा नपाये एचेकेरा हना बदीरेबू बुझाव अवेन।
अरू हनाँयग सुद बिरुवा अबूय एचे सुदीबूता, अबू भगवानरिकुःआ लइंकू हवे, माःआन।
अरू जिलिंगी भइर गुजुःराः बोतोरते बेगारी होड़कू इयाकू दोहोना हँकुःआ होड़कूय अजइतकू।
अरू हाँयराः हिछा अरू नपाय ओंगोल इया अबू ईसू मसीते आँयगरिकुःआ निकता लइंकू सहेरबू लगा मनाड़ंगते दुलारकेडबूखने ओंगोल दोहोकेरा,
डंडियाव ओंगोलतेबू बोरो जुवाःता अरू बोरता हाँयग होड़ एचेरे उडु-बुडू दुलार कोवानेःआ। हनालगा दुलारता हाँयग होड़ एचेरे बोर मेर दोहोनता, मनदो उडु-बुडू दुलारते बोर अबू जीवते ञीर जुवाःता।
ने अबबा, आम अते जमाकून होनोया जुवाःता। नाःआ कटसियाराः दूर ईंग अतेम चलाःगोड। मनदो ईंगराः हिछा इया कोवान, मनदो अनमराः हिछा इया होयाः।”
जमा सकालाः एकला कोवान मनदो अबू हों इंदरीरेबू केहराव ञवनतना। भगवान अबू एमेवा लगाय जबानतेरा हना जबानराः चिनहा इया आँयगराः सुद बिरुवाय एमेवाडबुःआ। अरू भगवान अनँयग लइंकू इया जमालेःआ समुटावकेडबूखन बेगर कसूरतो नँवा देहे एमेवाबूता। हनानाः दिन लगाबू टकागोड ञवनतना।
ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे अरजी मेलापे कताय, ने अपांग, आमराः ञाव सुद इदा, माःआनले मान मरजइत अवेय। आम अले तलारे राइजगे लगाम बुँहड़ीगे।
हनते ईसू कतातेड, “ईंग अपांग भगवान एचेरे अरीनिंग सेना। हनालगा आम ईंग अहम साब रहावकायिंग। मनदो आम ईंगरिकुःआ वपक बोपोहकूतिंग एचेरे सेनेकियानखन हँकू एचेरेम कता उदुःगोड, ईंगरीग अरू अपेरीग अपांग अरू ईंगरीग अरू अपेरीग भगवान एचेरे सेरमोयिंग सलाःतना, माःआन।”
“ने अपांग, आम चाहाःतान दो नाःआ कटसियाराः दूर अतेम बनसावगींग। मनदो ईंगराः हिछा इया कोवान, अनमराः हिछा इयाम एचेय।”
सुद बिरुवा वेग दो चउंदीसरिकुःआ होड़कू एचेरे कसूर बदीरे अरू बेगर गारबारतेःआ जीव जियाः बदीरे अरू फड़ियावराः बदीरे सताय कताय उदुःवाकूता।
दो जेहेलरीग अगुरा होड़ मरसल अगूगे लगाय कतातेरा अरू बतकाव वेगवाडखन पउलूस अरू सिलास मड़ंगरे कलपाः घड़ीने उकुड़ोमनेना।
नाःआ बड़राकू अयुमेःआ दो हँकुःआ होड़कूराः जीव कोड़-बिड़ावनेनखन पतरस अरू एटाः मूक चेलाकू एचेरेकू कतातेड, “वपक बोपोहकूताले, अले करा इयाले करजुः?”
हँकू मुरुककू बोरोयान अरू गरासीन छतररिकुःआ होड़कू ईसू एचेरेकू कतातेड, “आम अले सिमान अते सलाव जुवाःमे।” दो ईसू अरू आँयगरिकुःआ चेलाकू सेन लगा डोंगारेकू देगनेना।
दो भूत समसावनेना हाँयग होड़ खिररी घड़ीन ईसू काट कुटीरे तबेरकियानखने कताया, “ईसू भाबी भगवानरीग बेटा! आम ईंग चिला लगाम हलकइनगींगतना?”
आम बिसवासगेतना जा भगवान मिनीटोंग इदानिया? नपाय। हना कता भूतकू हों बिसवासगेतना अरू एकलाः घड़ीनकू बोरता, माःआन।
हनन इया सुद बिरुवा अबूय संघरावाबूता। अबू अबड़ इदानबुःआ, हनालगा अबू करा उड़ी अरजीगे लगा इदा हना मेरबू सुदी तजाः अवेयतना। हना कताकून सुद बिरुवा केहराः घड़ीन अरजीगे लगा अबूय संघरावाबूता।
हँकुःआ इसराएल होड़कू भगवानरिकुःआ समुटावतो होड़कू हवे। हँकू एचेरे भगवान तुमिन मरंग इदानिया हना अनँयग एचे उदुःवातेडकुःआ। हाँय हँकू सुदा कता-जमकावतेडखन नियमकूने एमेवातेडकुःआ। हाँय हँकू करा इयाकू जागगेय हना बदीरेय चेडतेडकुःआ अरू हँकू मुरुक बगराय जबानवातेडकुःआ।
तोनोंगीग अपे एचेरे सेनेकियानखन अले परसारकेरा हाँयग ईसू अते एटाः ईसूकू परसार दो, सहे अपे पवावनेना हाँयग सुद बिरुवा अते एटाः इयाःआ बिरुवापे पवाः दो, सहे अपे कबुलावकिया हना नपाय सरवन अते एटाः इयाःआ सरवनपे अयूम दो, अपे हना कताकून ओनोहोनपे मनाव जुवाःता।
अदोम होड़कू सनातायते बिसवासी होड़कू मेरकू दोहोगान अरू लबरा बराहीलकू इयाकू दोहोना। ईसू मसी अबूय अजइतगोतेडबुःआ, मनदो हना अजइत अते एहूदाकूराः खतनात नियमकून एचे मनावकेडबूखन बेगारी होड़कू बड़ाँवबू लगाकू चहाःआ।
अबू अजइत जुवाः लगा ईसू मसी अबूय सडावकेडबुःआ। हनालगा अपे बड़ियाड़कियानखन नियमकूनराः आड़रे अहापे बहुरावगुः।
हनालगा ईंग आमिंग बोरोवातेरा अरू सेनेडखन आमराः रिचकी ढिबुवा ओतरेयिंग ओकोगोतेड। ञेलमे, आमराः जिनिसिंग अगूकेरा। नामे।