2 मनदो ईंग कतायतना, सतायरे एहूदा होड़ बड़ाँः अते मुरुक नफा इदा। मइद कता नाःआ हवे, भगवानराः सरवन मनाड़ंगरे अपे अयूमतेरा।
हँकुःआ इसराएल होड़कू भगवानरिकुःआ समुटावतो होड़कू हवे। हँकू एचेरे भगवान तुमिन मरंग इदानिया हना अनँयग एचे उदुःवातेडकुःआ। हाँय हँकू सुदा कता-जमकावतेडखन नियमकूने एमेवातेडकुःआ। हाँय हँकू करा इयाकू जागगेय हना बदीरेय चेडतेडकुःआ अरू हँकू मुरुक बगराय जबानवातेडकुःआ।
सेरमो देसरीग बराहील सीनाई पहाड़रे मोसेस एचेरेय बड़रानेन मेला मोसेस टयंगाब ततेररे भगवानरिकुःआ होड़कू दोहोना अबूरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू सुदाय दोहोना। अरू हाँयग मोसेस भगवान अगीते अबूय एमेवा लगा जीयत सरवने पवावकिया।
नाःआमिन दिन वरीते अपे चेडदारकूपे बड़ाँव जुवाःकुःआ, मनदो भगवानराः सरवनराः रिता-रिता कताकून हों तोनोंगीग नुँहू वरी अपेके अरू चेचेड पराःतना। अपे केटेग जिनिस जोम जुकूरपे होया जुवाःकुःआ, मनदो नुँहू वरी दुनूदपे ञूगोड ञवनतना।
ईंग इनिंगराः हिछातेयिंग परसारगेतान दो हनाराः इमानिंग पवाःता। मनदो ईंगे जिमेवारा, हनालगा ईंगके पपरसार पनाराःता।
परसारताकुःआ होड़कू भनगवानराः सरवन पपरसार लगा इदा। एटाः होड़कूकू सेवाता हँकुःआ होड़कू, भगवानराः जंगरते सेवाकू लगा इदा, जेमहा नाःआ जमाकून अते ईसू मसीते भगवानराः मान मरजइत होयाः। हनाँय मान मरजइतगे इयायीग अरू सगर सइट वरी अगम जंगरदार इदानिया। आमीन!
हनते हाँयग बराहील ईंगे कतावातेरा, “नाःआ कता बिसवासगेयीग अरू सनाताय इदा। परबू दरवाःआ हना कताकून अनँयगरिकुःआ सेवकियाकू एचेरेय एचे उदुःवाकू लगा अनँयगरीग बराहीले वारतेरा। ननाँय भगवान अनँयगराः बड़रा कता होड़कू एचेरे मड़ंगरेय कता उदुःतेरा।”
हनते ईंग हाँय जाग लगा हाँयराः काट कुटीरेयिंग तबेरनेना। मनदो हाँय ईंग एचेरेय कतातेड, “नाःआ इया अलोम एचेय। आम अरू एटाः बिसवासी होड़कू इया, ईंग हों ईसूरीग सेवकिया हवे। आम इया ईंग हों ईसूराः हिदइतिंग उदुःता। अरू भगवानराः बड़रा कता होड़कू हों ईसूराः हिदइतकू उदुःता। हनालगा भनगवानमे जाग।”
ने तिमुतियूस, भगवान आम एचेरेय जिमाकेरा हना नपायतेम जतन हड़ाःगे। बेगर लूर बड़रा अरू कनहून माःआन लबरातेकू कतनता हना जमा कताकूनते तोनोरेम दोहोन।
मनदो हँकुःआ होड़कू सुदीगोतेड, नपाय सरवन एहूदाकू एचेरे परसार उदुःगे लगा भगवान पतरसे वारकिरिया। हनन इया बेगर एहूदाकू एचेरे भगवान पउलूसे वारकिरिया, माःआन।
भगवान चउंदीसरिकुःआ होड़कू ईसू मसीते अनँयग सुदाय हेल-मेलकूतना। हनालगा हाँय हँकूराः कसूर मेरेय ओंगोल दोहोगेतना। अरू हाँय हनानाः हेल-मेलराः सरवन अलेय जिमावारा।
मनदो अदोम एहूदाकू भगवानराः कता मेरकू बिसवासगाड, दो आम ईंगमे कतावातना, “भगवान आँयगराः जबान इया मेरेय एचेगरा जा?”
अरू भगवानराः ओंगोल सुदीवाडखन नियमकून चेडकियानखन ननपाय कताकूनरे मंजूरिंग दोहोनता, माःआन।
नाःआ नपाय सरवन भगवानराः बड़रा कता होड़कूते भगवान आँयगराः कागदरे मनाडंगरेय जबानतेरा।
अपे भगवानराः कागदते तिंगीड घड़ीन चिडुः लगापे कुरनिसगेतना। नाःआ अते अपे ओंगलेता, ननते अले ओरो टुटीगनेना हना जीवले पवाव जुवाःता, माःआन अरू ननानाः कागद ईंग बदीरे हिदइत एमेयता।
दो अपे अते तोनोंगीग एहूदा होड़ होंबरेता, “ईंग एहूदा होड़ हवे दो हनारे तोनोंगाः नफा इदा जा कोवान अरू खतनाकियायिंग अते तोनोंग मतलोब कोवानेःआ जा?”