6 नाःआते अबू जमाकू मिनी जीवकियानखन अबूरीग परबू ईसू मसीरीग अपांग भगवानबू जाग अवेयता।
अरू हाँयरीग अपांग भगवानबू सेवागेय लगा राजाकू अरू पुजउरीकू इयाय बड़ाँवकेडबुःआ। दो होड़कू हाँय सगर सइटकू मान मरजइतगेय अरूकू जागगेय। आमीन!
सेरमो देसराः जमा बरानाः कताकून ईसू मसीते अबूराः जीवे भलावाडबुःआ अबूरीग परबू ईसू मसीरीग अपांग भगवानराः जाग होयाः।
नाःआ कता बिसवासी होड़कू अयूमतेरा दो, हँकू मिनीनेनखन हुमइसके भगवान एचेरेकू अरजीतेरा, “ने भाबी भगवान, आम सेरमो देस, ओत, समुंदर अरू जे हों सकालाः हनारे इदा हना जमाकूनमे तुलाकेरा।
होड़कू सगर सइटकू जागगोड ञवनता अबूरीग परबू ईसूरीग अपांग भगवान सुसुदीतना ईंग मेरिंग लबरातना।
अबूरीग परबू ईसू मसीरीग अपांग भगवानिंग जागगेयता। हाँय अबू मुरुके मयावाडबुःआ अरू ईसू मसी गोएगतो होड़कू अतेय जियाव रेमकिडिगखन अबू लगा नँवा जीवे एमेकेरा, जेमहा अबू एचेरे, ओरो टुटीगनेना हना असरा दोहोन।
सोगादार अपांग इदानिया अरू जमालेःआते अबूराः जीवे हड़ियाड़गोडता अबूरीग परबू ईसू मसीरीग अपांग भगवानराः जाग होयाः।
जमा बिसवासी होड़कू मिनी जीव अरू ओंगोलतेकू दोहोना। तोनोंगीग मेरकू कतागाड, नाःआ जिनिसकून ईंगराः हवे, माःआन। मनदो हँकू एचेरे दोहोना हना जमा जिनिसकून बरोबइरकू हटिंग होड़ेंगा।
हनते ईसू कतातेड, “ईंग अपांग भगवान एचेरे अरीनिंग सेना। हनालगा आम ईंग अहम साब रहावकायिंग। मनदो आम ईंगरिकुःआ वपक बोपोहकूतिंग एचेरे सेनेकियानखन हँकू एचेरेम कता उदुःगोड, ईंगरीग अरू अपेरीग अपांग अरू ईंगरीग अरू अपेरीग भगवान एचेरे सेरमोयिंग सलाःतना, माःआन।”
जेमहा परबू ईसू मसीरीग अगम मरंगीग अपात भगवान, अपे सेरमो देसराः कनहूने एमेवापे लगा अरू अनउर नपायते हाँयपे सुदी अवे लगा अनँयगराः कताकूने उदुःवापे।
अपे लगालिंग अरजीतान मेला, अपे बदीरे परबू ईसू मसीरीग अपांग भगवान जमा बेलालिंग धनियाबादगेयता।