14 अपेकू संतावता हँकुःआ होड़कू अहापे सती-सरापकू मनदो भगवान हँकूराः जीव-जहन नपायगेय लगापे अरजीगोड ञवन।
अपे बेलूर बदलारे बेलूर अपे अहापे कुदागे, अरू तूडपेताकू हना बदलारे अलोपे तुडकू, मनदो हँकुःआ होड़कूराः जीव-जहन भगवान नपायगे लगापे अरजीगोड ञवन। ननन इयाःआ बुताकून एचेय लगा भगवान अपेय राःकेडपेःआ, जेमहा अपेराः जीव-जहन हों भगवान नपायगे।
मनदो अपे ईंगपे अयूम, अपेरिकुःआ मुदइ होड़कूपे अलार-दुलार अरू अपेकू संतावता हँकुःआ होड़कू लगापे अरजी।
तोनोंगीग अपे सुदा बेलूरे एचेय दो, हान इया अपे बदला अहापे कुदागे। मनदो अपे जमा बेला बिसवासी होड़कू लगा अरू एटाः होड़कू नपाय एचेगोड ञवन लगा ओसताजपे दोहोन।
दो अपे बेलूर नेवन इया अपेराः जीव अहापे सलाव ओवा, मनदो नपाय एचेकेडखन हना बेलूर नेवनकूनतेपे जीताव जुवाः।
अपेकू सती-सरापता हँकूपे भलावा अरू अपेकू लंदा एरांगवाता हँकू लगापे अरजी।
मिनी आहते जाग बड़रा अरू सती-सरापतो बड़रा हों अबू उडुंगगेतना। ईंग अजी बोपोहकूतिंग, नाःआ इया अहा होयाः।
दो हनमेला ईसू भगवान एचेरेय अरजीःआ, “ने अपांग, नँकुःआ होड़कू मेरकू सुदीयतना, नँकू चिलाकू एचेतना। हनालगा नँकूराः कसूरमे बराव एंडागोड।” हँकुःआ सइनाकू चीट-पोटतेडखन हाँयराः सोनहे अँननकू हटिंगयान।
हनते हाँय उकुड़ोमनेनखने खिररीःआ, “परबू, नँकुःआ होड़कूराः कसूर अँननकू बदीरे अलोम ओंगोल दोहोगे।” नाःआ कतावाडखन हाँय गोएगयाने।