20 दो अबूरीग अपांग भगवान अबू सगर सइट वरीबू जागगोड ञवन। आमीन!
हनाँय जमाकूने तुलाकेरा, हनाँयते जमाकून सलाःतना, अरू हनाँयराः हवे जमाकून। दो हनाँयग भगवान लगा सगर सइट वरी मान मरजइत होयाः। आमीन!
हाँय मुरुक सटीतेय कतातेरा, “भगवान जमाकू फड़ियावकू लगा बेला सोदोरयना। हनालगा अपे बोर घड़ीन हाँयपे मान मरजइत। सेरमो अरू ओत अरू समुंदर अरू दाः सूतीकूने तुलाकेरा, हाँयग भगवानपे जाग।”
कताया, “आमीन! अबूरीग भगवान मुरुक मरंग इदानिया। हाँय लगा मान मरजइत अरू जाग, कनहून अरू धनियाबाद, अकूस अरू जंगर, सगर सइट दोनोहोगोड ञवन। आमीन!”
अरू हँकू मुरुक सटीतेकू सेरेंगा, “ने ञेड गोएगतो भेड़ा होन आम जंगर अरू आन-धान, कनहून अरू सवांग, मान मरजइत अरू जाग, अरू धनियाबाद पवाः जुकूर इदानमेःआ।”
अरू हाँयरीग अपांग भगवानबू सेवागेय लगा राजाकू अरू पुजउरीकू इयाय बड़ाँवकेडबुःआ। दो होड़कू हाँय सगर सइटकू मान मरजइतगेय अरूकू जागगेय। आमीन!
हाँयग मिनीटोंग भगवान अबूरीग सडावदार लगा, जूग परिया अते इदानिया अरू नुँहू अते सगर जूग वरीय दोहोनता अबूरीग परबू ईसू मसीते, मान मरजइत अरू जाग, हातपात अरू जंगर सगर सइट लगा होनोयागोड ञवन। आमीन!
नाःआ इयाःआ नपाय लूर-नेवन ईसू मसीते अपेराः जीवरे होयाःता, अरू हनाते होड़कू भगवानकू जाग अरूकू मान मरजइतगेय।
हाँयग भगवानराः जाग कलसियारिकुःआ होड़कूते अरू ईसू मसीते जमा जूगरिकुःआ होड़कू एचेरे सगर सइट जूग वरी होयागोड ञवन। आमीन!
हननमेला ओत मुरुक डोलावनेना अरू हना मरंग सहरराः दस बंटा अते मी बंटा वाः बोलोयान। अरू हना बिपइतरे सात हजार होड़कू गोएगयान। बनसावनेना हँकुःआ होड़कू बोरोयान अरू सेरमो देसरीग भगवानकू जागतेरा।
जूग परिया अते राजा इदानिया अरू सगर सइट लगा जीयत इदानिया अरू तोनोंगीग ओरोकू ञेल अवेतिरिया हनाँयग मिनीटोंग भगवानराः मान मरजइत अरू जाग सगर सइट होनोयागोड ञवन, आमीन!
परबू ईसू मसी अपेराः जीवे मयावा।
मिनीटोंग भगवान इदा अरू जमा इयाःआ कनहून हनाँय एचेरे इदा। हनालगा ईसू मसी एचेकेरा, हना अते जमा होड़कू भगवानकू जागगोड ञवन। आमीन!
ईंग अपेयिंग हुकुमवारा हना जमा कताकून मनाः लगा हँकूपे चेडकू। अयुमेपे, नाःआ जूग अरीन टुटीगगुः वरी, ईंग सगर सइट अपे सुदायिंग दोहोनता।”
अपे नाःआ इयापे अरजीगे, ने सेरमो देसरे इदानीग अलेरीग अपांग, आमराः ञाव सुद इदा, माःआनले मान मरजइत अवेय।