21 दो ईसू मसी कुदा वेग मेला अबूराः अबड़ अरू गुजुः इयाःआ देह बदलाकेडखन आँयगराः देह इयाय अगम नपाये तुलागोडता। हाँयके जमा जिया-जउतकून एचेरे हातपात इदा अरू हाँय अनँयग जंगरते अबूराः देहे बदलावगोडता।
ईसू मसी अबूराः जीव हवे, अरू हाँय अनँयग एचे ञिलुः मेला, अपे हों हाँय सुदापे ञिलुःता अरू हाँय सुदा मान मरजइतपे पवाःता।
ने ईंगरिकुःआ सउंगताकू, अबू भगवानरिकुःआ लइंकू हवे। अबू तयोमरे करा इयाबू होयाःता हना नुँहू जमालेःआते मेरबू सुसुदीता। मनदो अबू नाःआबू सुसुदीतना, हाँय सेरमो देस अतेय वेगता हनमेला अबू हाँय इदानिया हनन इयाबू ञेलेयता अरू हनाँय इयाबू होया जुवाःता।
भगवान मनाड़ंगतेय सुनावकेडकुःआ हँकुःआ होड़कू आँयगरीग बेटा ईसू मसी इया होनोयाः लगा जूग परियातेय ओंगोल दोहोकातेरा, जेमहा ईसू मसी जमा बिसवासी होड़कूरीग वगातुकूय बड़ाँव जुवाः।
हनते ईसू हँकू एचेरे सेनेडखने कतातेरा, “सेरमो देस अरू ओतराः जमा हातपात भगवान ईंगे जिमावारा।
हंडा चेलाकू ञेनेल ञेलरे हाँयराः मुरइत बदलावयान अरू हाँयराः सुरइत बेर इया विड़चेड़नेना अरू हाँयराः सोनहे मरसल इया फक-फक उजड़यान।
जूग परियातेय दोहोना, अरू नुँहू इदानिया, अरूय कुदा वेगता, हाँयग अगम जंगरदार परबू भगवान ननाःय कतायतना, “ईंग अलपा अरू ओमेगा हवे।”
दो ईसू सदूकी होड़कूय कता कुदावातेरा, “अपे भगवानराः सरवन अरू हाँयराः जंगर मेरपे बुझाः अते अपे गारबाररे इदानपेःआ।