23 ईंग जीव दो बार बंटायना। मी जीव कतायतना, गोएगकियानखन ईसू मसी सुदा दोहोन लगायिंग तरसाःतना। ननानाः ईंग लगा मुरुक ननपाय होयाकुःआ।
अले डीड़गार इदानलेःआ अरू नाःआ देह अटू एंडाकेडखन परबू सुदा बसाः लगाले तरसाःतना।
हनते ईंग सेरमो देस अते मीटोंग अरोयिंग अयूमतेरा, “नाःआम ओजाः। नुँहू वरीते परबू एचेरे बिसवासकेडखनकू गुजुःता, हँकुःआ होड़कूराः जीव-जहन भगवान नपायगेता।” हनते भगवानराः बिरुवा कता कुदातेरा, “हाव, हँकू अँननकूराः बुता इया इमानकू पवाःता, अरू अँननकू मुरुककू मिहनइतकेरा अतेकू लोड़ोनता।”
हँकुःआ होड़कू इसतपनूस दिरितेकू तेकेया हनमेला हाँय अरजीतेरा, “परबू ईसू, ईंग आम तिःईरे ईंगराः हनसायिंग जिमागेतना।”
दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “ईंग पकियायिंग कतायतना, तिनिसिंग आम ईंग सुदा सेरमो देसरेम दोहोनता।”
दाः बलिदानकू दूलता हान इया ईंगराः सेरतिंग अधे वेगतना।
ने अपांग, चउंदीसमे तुला अते मनाड़ंग आम ईंगमे दुलारकेरा। हनालगा आम ईंगमे जिमावारा हँकुःआ होड़कू, ईंग सुदा सगर सइटकू दोहोन लगा अरू आम ईंगमे एमेवारा हना मान मरजइत हँकू ञेल अवेय लगा आम एचेरेयिंग असेयतना।
तोनोंगीग ईंगे सेवा दो, हाँय ईंग तयोमरे वेग इदा अरू ईंग दोहोनता हना ततेररे हाँय होंय दोहोनता। ईंगे सेवाता हाँय, ईंग अपांगे मान मरजइतता।
हनते भगवान, जीयत इदानबुःआ हँकू बदरीरेय रेम गोःबूता। दो सेरमोरे परबू ईसू सुदाबू जुमाःता। नाःआ इया सगर सइट हाँय सुदाबू दोहोनता।
हंडा ततेरिंग तुलागोड दो ईंग कुदा वेगकियानखन अपेयिंग गोःयापेता अरू ईंग दोहोनता हना ततेररे अपे होँपे दोहोनता।
मड़ंग ईंगके मीटोंग बतिसमा गोगोः लगा इदा। हना बतिसमा अरीन होयाः वरी ईंग जीव मुरुक कुंभलाःतना।
अले अपे एचेरेले परसारतेरा हना नपाय सरवन होड़कूराः सरवन इया मेरपे ओंगोलगाड, मनदो भगवान कतातेरा हना सताय सरवन इयापे ओंगोलतेरा अरूपे मनाःआ। हननलगा अपे लगा अले भगवानले धनियाबादगोड ञवनतना अरू भगवानराः नाःआ सरवनरेकू बिसवासगेता अपेराः इंदरीरे बुतागोड ञवनता।
पसहा परोब बुँहड़ीन अते मड़ंग ईसू सुदीगोतेडे, नाःआ चउंदीस अड़ाःकेडखन ईंग अपांग एचेरे सेन लगा बेला निचकाःतना। अरू चउंदीसरे इदानकुःआ आँयग निकता होड़कू हाँय मुरुके दुलारकेडकुःआ अरू हनन इया हँकू सगर सइटे दुलारकूता।
दो हनमेला मड़ंगरे भूत समसावनेना हाँयग होड़ ईसू एचेरेय कताया, “ईंग आम सुदा सेने ओवायिंगमे।” मनदो ईसू हाँय एचेरेय कताया,
ने ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतेन, अपे सुदीयतना अले अपे सुदाले दोहोन मेला, बेगर मतलोब मेरले दोहोगान।
अले अपे गुनहोन मेरले दुलारगडपेःआ, मनदो अपे गुनहोनपे दुलारकेडलेःआ।
मनदो मी जीव कतायतना ईंगराः जीयत दोहोन अपे लगा मुरुक जरूरी इदा।