9 दो ईसू हाँय एचेरेय होंबोरतेरा, “आमराः ञाव चेले माःआन इदा?” दो हाँय कतातेड, “अले मुरुक इदानलेःआ। हनलगा ईंगराः ञाव सइना हवे।”
दो ईसू हाँय एचेरेय होंबोरतेरा, “आमराः ञाव चेले माःआन इदा?” हाँय एचेरे मुरुक बगरा भूतकू दोहोना। हनालगा हाँय कताया, सइना, माःआन।
हँकुःआ होड़कू ईसू एचेरेकू सेनेडा दो मड़ंगरे मुरुक भूतकू समसावनेना हाँयग होड़ सुरतानेनखन सोनहे तुसिंगकेडखने दुड़ुःयान, हना ञेलवाडखनकू बयावयान।
आम चेले माःआनमे ओंगलेतना, ईंग ईंगरीग अपांग एचेरेयिंग असेके दो, हाँय ईंग बनसाव लगा बारह पलटन अते बगरा सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू ओरोय वारतेडकुःआ जा?
हनते हाँय सेनेवाडखन हाँय अते, अरू बेलूर बेलूर सातगोटोंग भूतकूय अगूता अरू हाँयग होड़ एचेरेकू समसाव जुवाःता। हनते हाँयग होड़राः जीव मड़ंग अते अरू बेलूर जुवाःता। ननानाः इया नाःआ जूगरिकुःआ बेलूर होड़कूराः जीवरे होयाःता।”
हनालगा हाँय मरंग बकाते ईसू एचेरेय कतातेड, “ने ईसू, भाबी भगवानरीग बेटा! आम ईंग चिला लगाम हलकइनगींगतना? भगवानराः किरिया जोमवाडखनिंग कतायता, ईंग पीरा अलोम एमेवायिंग।”
दो भूत ईसू एचेरे असे घड़ीने कताया, “अले नाःआ देस अते अहम वार उडुंगले।”