17 हना दिनकूनरे उड़सी अइमीकू अरू दुदू एचे ञू अइमीकू लगा मुरुक कटसिया होयाःता।
ईंगपे अयूम, मी बेला सुदुरुःता अरू हना बेला बहिली अइमीकू अरू लँइग मेर होयागना हँकुःआ अइमीकू अरू तुवा मेरकू एचे दुदुवागाडकुःआ हँकुःआ अइमीकू बदीरेपे कतायता, हँकूराः जीव भगवान भलागेता, माःआन।
हना दिनकूनरे उड़सी अइमीकू अरू दुदू एचे ञू अइमीकू लगा मुरुक कटसिया होयाःता। होड़कूके मुरुक गराह गिराह होयाःता अरू भगवानराः रीस हँकू एचेरे पराःता।
दो हँकू ईसू एचेरेकू होंबोरतेरा, “नँकुःआ लइंकू चेले माःआनकू कतायतना, आम मेरेम अयूमगरा जा?” दो ईसू कता कुदातेड, “हाव, अपे भगवानराः कागदरे मेरपे बछावगना जा, लइंकू अरू दूदकू ञूता हँकुःआ डेंबाकू, आमकू जाग लगा आम अनमतेम सपड़ावतेडकुःआ, माःआन?”
अरू दोहोड़रे इदानिया हाँय आँयग सोनहे अगू लगा अलोय कुदान।
नाःआ इया ररंग बेलारे अहा होयाः लगापे अरजीगे।